از تلاوت در راه پله آپارتمان تا داوری مسابقات قرآن
گروه فعالیتهای قرآنی: عائده محبی که بدون هیچ کلاس آموزشی پیشرفت خوبی در حوزه قرآن کسب کرده، یادگیری قرآن را از شنیدن تلاوت استاد عبدالباسط آنهم از پشت بلندگوی مسجد آغاز کرد جایی هم برای ارائه تلاوت نداشت و در راه‌پله‌های آپارتمان تلاوت می‌کرد تا امروز که صاحب رتبه‌های ملی و از داوران جوان مسابقات است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، عائده محبی، از چهره‌های جوان و نام آشنای جامعه قرآنی استان مرکزی است که بدون حضور در هیچ دوره آموزشی، سوابق درخشانی را در حوزه قرآن به دست آورده است. ایکنا با این قاری و داور جوان قرآنی گفت‌وگویی ترتیب داد که بخش اول آن منتشر می‌شود.
محبی گفت: کلاس دوم، سوم ابتدایی علاقه خاصی به قرائت قرآن داشتم از همان سال، من و خواهرم که الان یکی از داوران خوب استان است بدون اینکه در کلاس آموزشی شرکت کنیم با گوش دادن به قرآن مساجد، یادگیری را آغاز کردیم.
وی تصریح کرد: یادم می‌آید در دوران ابتدایی تلاوت‌های استاد عبدالباسط از مساجد پخش می‌شد از دور من و خواهرم آیات را می‌شنیدیم، خواهرم هوش موسیقیایی قوی داشت، بدون اینکه بداند عبدالباسط کدام سوره را می‌خواند حفظ می‌کرد و من هم دقیقاً با همان آهنگی که استاد می‌خواند تکرار می‌کردم، در همان دوران ابتدایی در مسابقات دانش‌آموزی هم شرکت می‌کردم چون به قوانین تلاوت آشنا نبودم رد می‌شدم.
محبی افزود: در دوره ابتدایی دوره آموزشی نرفته بودیم و شناختی از فن قرائت نداشتیم حتی روخوانی قرآن را هم خیلی بلد نبودیم برای همین در مسابقات هیچ رتبه‌ای نمی‌آوردیم و از اینکه رتبه کسب نمی‌کردیم خجالت می‌کشیدیم، البته جاذبه صوت قرآن به حدی برای ما زیاد بود که نرسیدن به رتبه باعث نمی‌شد از علاقه به قرآن دست برداریم.
وی اظهار کرد: پدرم آیات زیادی می‌خواند و علاقه در ما ایجاد می‌کرد، تمام اعضای خانواده بنده به قرآن تسلط کامل داشتند و همین امر باعث علاقمندی بیشتر ما به قرآن می‌شد، در رأس همه این‌ها توفیقی است که خداوند متعال به ما داد. من و خواهرم هیچ وقت از برخورد داوران و عدم کسب رتبه دلسرد نمی‌شدیم بلکه جذابیت برای ما بیشتر هم می‌شد این روند تا دوران راهنمایی ادامه داشت.
محبی اضافه کرد: آن زمان که کودک 9 ساله بودم وقتی در مسابقات قرآن شرکت می‌کردم گاهی قرعه‌های سختی به من می‌افتاد داوران سن و سال متسابق را در نظر نمی‌گرفتند آن زمان فکر می‌کردم عدالت رعایت نمی‌شود، حالا که خودم داور مسابقات هستم سعی می‌کنم آیه را طوری انتخاب کنم که برای کودک 8 ساله سخت نباشد.
این قاری ملی ادامه داد: من و خواهرم در دوران دبیرستان با ادارات قرآنی آشنا شدیم، مستمع تلاوت قراء مصری هم بودیم با استعدادی که در هوش موسیقیایی داشتم آهنگ تلاوت را متوجه می‌شدم سعی می‌کردم تقلید کنم، اعتماد به نفس بالایی هم داشتم برای شرکت در مسابقات همیشه پیش قدم بودم. دوست داشتم شروع برنامه‌های مدرسه و ... را تلاوت کنم و همیشه از این برنامه‌ها برای اجرای قرائت‌هایی که قبلاً تمرین کرده بودم استفاده می‌کردم؛ چراکه زمینه‌ای برای اجرای تلاوت نداشتیم.
وی گفت: وقتی جایی برای ارائه تلاوت نداشتم در راه پله‌های آپارتمان، تلاوت می‌کردم، گاهی هم با اعتراض همسایه‌ها مواجه می‌شدم برای من فقط این مهم بود که دیگران هم تلاوتم را گوش دهند و گاهی این تلاوت‌ها زمینه تشویق دیگران را فراهم می‌کرد.
محبی افزود: آشنایی من با قرائت در کلاس اول و دوم دبیرستان به اوج خود رسید، در این سال‌ها قرآن را به راحتی تلاوت می‌کردم، من که در دوران ابتدایی و راهنمایی رتبه‌ای نداشتم با تمرین و استماع موفق شدم در جمع قاریان به مقام اول برسم، در همین دوران به محفلی در تبریز که مسابقات قرآن هم در این شهر برگزار می‌شد دعوت شدم که تلاوتم مورد استقبال جمعی از متسابقین و اساتید قرار گرفت.
وی تصریح کرد: دوست دارم به نوجوانانی که این مصاحبه را می‌خوانند بگویم تلاوت قرآن به شکل حرفه‌ای سخت است، اما باید مقاومت کرد باید با اشتیاق در این مسیر قدم بردارند بهترین راه قاری خوب شدن، استماع درست آیات است اگر سمع خوبی داشته باشیم بسیاری از سختی‌ها آسان می‌شود، خوب گوش دادن یک هنر است که نه فقط در موفقیت قاری مؤثر است بلکه بسیاری از سوء تفاهم‌های زندگی را رفع می‌کند.
داور مسابقات قرآن اضافه کرد: تابحال از هیچ دوره آموزشی استفاده نکردم مگر در سال‌های اخیر که دیگر قرائتم شکل گرفته بود، فقط برای شرکت در مرحله کشوری مسابقات قرآن اوقاف دو دوره در کلاس‌های آموزشی ترتیل که به میزبانی مشهد برگزار شد شرکت کردم. بنده معتقدم هیچ کلاسی نمی‌تواند جایگزین گوش دادن باشد، درست است که داشتن معلم و راهنما به پیشرفت قرآن‌آموز کمک می‌کند اما معلم من این کار را نمی‌کرد البته بی‌توجهی معلمان باعث دلسردی من نشد.
وی ادامه داد: تمام اعضای خانواده بنده قرآن را بسیار راحت و روان تلاوت می‌کنند. پدربزرگم، هم قرآن آموزش می‌داد و برخی افراد فامیل خواندن و نوشتن را از ایشان آموختند، مادرم مشوق اصلی اعضای خانواده است این حمایت‌ها همچنان ادامه دارد. من و خواهرم برای فعالیتهای قرآنی همیشه آزادی عمل داشتیم و مادرم هیچ وقت در این زمینه ما را محدود نکرد، در دوران مدرسه فرزندان شهیدی بودند که همیشه رتبه‌های خوبی در مسابقات داشتند اما پس از چند سال دیگر راه را ادامه ندادند تمام این پیشرفت‌ها مرهون زمینه‌سازی خانواده است.
محبی تصریح کرد: در دوران ابتدایی و راهنمایی به عشق تلاوت در جلسات و مسابقات، خیلی تمرین می‌کردم، وقتی می‌دیدم بچه‌ها من را با انگشت نشان می‌دهند احساس خوشایندی داشتم در فضای کودکی این حس برتری را احساس می‌کردم، اما وقتی بزرگتر شدم و هدف اصلی تلاوت را فهمیدم این حس از بین رفت، حتی گاهی از مصاحبه‌ها فرار می‌کنم دوست ندارم مطرح شوم.
وی اظهار کرد: تدریس را از سال 74 در سن نوجوانی در رشته روخوانی از کانون بسیج آغاز کردم، سال 75 کانون فرهنگی بانوان از من و خواهرم دعوت کرد، از این سال به بعد شناخته شدیم و از ما برای همخوانی و قرائت دعوت می‌شد. قراء حس و حال خوبی داشتند که این حس امروز کمتر در قاریان به چشم می‌خورد احساس می‌کنم گرفتاری دنیوی، مردم را جذب کرده و اجازه جذب به قرآن را نمی‌دهد. شاید یکی از دلایل عدم جذب نوجوانان به قرآن این باشد که جاذبه‌های دیگر در جامعه پررنگ شده است باید جاذبه قرآن را زیاد کنیم تا نوجوان به سمت قرآن بازگردد.
ادامه دارد
