حبیبالله صابری نسب، چهره قرآنی کشور، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، با اشاره به وضعیت فعالیتهای قرآنی قبل از انقلاب اسلامی گفت: قبل از انقلاب امکان تهیه حتی یک نوار قرآنی به سختی فراهم میشد و اگر هم نوار پیدا میکردیم ضبط صوت برای گوش دادن نوار نداشتیم.
وی ادامه داد: یک اتاق کوچک در نظر گرفته بودیم که 40، 50 نفر به سختی و تنگاتنگ مینشستند تا از یک مطلب قرآنی با نوار کاست استفاده کنند. الحمدالله بعد از انقلاب اسلامی، وسایل و امکانات به وفور زیاد شده است.
صابری نسب افزود: اگر بخواهیم مقایسهای بین مباحث قرآنی قبل و بعد از انقلاب اسلامی داشته باشیم باید گفت قبل از انقلاب و حتی تا همین چند سال پیش شیوههای سنتی و جلسات قرآن مقابلهای حاکم بود در استان مرکزی هم تعداد محدودی جلسه برگزار میشد.
این چهره قرآنی کشور افزود: اولین مدار جلسات قرآن استان مرکزی، در اراک و مقبره آقانورالدین شکل گرفت بنده در نوجوانی با این جلسات آشنا شدم . اساتید برجستهای چون مرحوم حاج آقا نهرمیانی، حاج آقا صدیق، حاج آقای شهاب و آقای سید ضیاء جوادپور، مرحوم اعلایی و... در این جلسات حاضر میشدند.
صابری نسب با اشاره به برگزاری جلسات به شیوه سنتی در منازل بیان کرد: شبهای دوشنبه ، چهارشنبه و جمعه، جلسات قرآن در منازل برگزار میشد معمولاً جلسه داران ما کسانی بودند که در جلسات مراجع بزرگ کشور شرکت میکردند و اخلاق قرآنی در رفتار آنها مشهود بود.
چهره قرآنی کشور اظهار کرد: در جلسات قرآن قبل و اوایل انقلاب فقط قرائت قرآن نبود، مفاهیم و احکام قرآن نیز بیان میشد با انقلاب اسلامی جلسات مقداری گستردهتر شد به طوری که رادیو و تلویزیون هم در اختیار جامعه قرآنی قرار گرفت، مسابقات قرآن اگرچه در گذشته هم بود اما بعد از انقلاب گسترش زیادی پیدا کرد.
وی افزود: با گسترش امکانات و رسانه قرآنی، جلسات از شکل سنتی خارج شد، در اراک که 2 یا 3 حافظ بیشتر نداشتیم بیش از یکصد حافظ تربیت شد در آن دوران تعداد قاریان صاحب مجلس کمتر از انگشتان دست بود ولی امروز صدها قاری داریم که تلاوت میکنند همه اینها به برکات انقلاب اسلامی است.
این چهره قرآنی در ارتباط با امکانات جلسات قرآنی پیش از انقلاب گفت: رحلهای قدیمی را میچیدند و پشت رحل مینشستند قرآنها هم بسیار قدیمی بود و قاری مجبور بود به هر رسم الخطی که وجود داشت قرائت کند حتی میکروفون هم نداشتیم خیلی ساده و بی آلایش بود، اما امروز فضای جلسات متفاوت شده به طوری که جایگاه مناسب، کرسی قرآن، رحل، پردههای نمایشی، سیستم صوتی مجهز و ... تدارک میبینند و به هیچ وجه قابل مقایسه با گذشته نیست.
صابری نسب گفت: البته دغدغه قرآنی در گذشته در میان خانوادهها بیشتر بود به طور مثال دختر خانمها تا بعضی از سورهها را یاد نمیگرفتند خانواده اجازه ازدواج نمیداد پسرها هم بدون روخوانی قرآن داماد نمیشدند این یک سنت بود، پدر قرآن میخواند و مادر به جلسات قرآن میرفت اما امروز کار را به دولت و نظام واگذار شده است که مسلماً برکاتی دارد اما از خیلی از ویژگیها خوب آن دوران دور شدهایم.
وی بیان کرد: امروز خانواده به لباس، غذا و امکانات رفاهی کودک میپردازد و از تعلیم و تربیت دینی غافل است به همین دلیل جامعه با چالشهای بسیاری مواجه شده، امروز از مدرسه تا دانشگاه آموزش قرآن میدهند اما کیفیت لازم را ندارد بسیاری از دانشجویان از قرآن فاصله گرفته یا با آن بیگانهاند.
این مدرس دانشگاه افزود: آموزش قرائت قرآن در جلسات و محافل کاربردیتر از مدرسه و دانشگاه است اما این محافل هنوز عمومیت پیدا نکردهاند و از این وظیفه خبرگزاری، رسانه و اساتید قرآنی است تا جلسات قرآنی را عمومیت ببخشد.
صابری نسب بیان کرد:در گذشته امکاناتی نداشتیم و یک ریال هم خرج نمیشد و اساتید از جیب خودشان هزینه میکردند اما امروز قرآن بودجه دارد و این به برکت انقلاب است اما آنگونه که شایسته است هزینه نمیشود.
وی افزود: خیلی از فعالان قرآنی به این بودجهها امیدوار بودند البته بعضی از آنهایی که بودجه گرفتند خوب استفاده نکردند و صرفا صرف برگزاری مسابقات شد متولی قرآن باید عموم جامعه را ببیند نه صرفاً جامعه قرآنی یا آنهایی که با ادارات سر و کار دارند.