محمدرضا شفیعیمؤمن، پیشکسوت قرآنی کشور در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی، عنوان کرد: کلام الهی در قالب قرآن به عنوان یک موجود حیّ معرفی شده و این موجود زنده، زندگی را به جوامع القا میکند، یک مرتل برای موفقیت در القای مفاهیم کلام الهی به مخاطب ابتدا باید تأثیر گرفته باشد.
ترتیلهای تأثیرگذار داخلی بسیار کم است
وی ادامه داد: تأثیر گرفتن و تأثیرگذاری کلام وحی مسئلهای وراثتی نیست که هر کس بتواند در این زمینه موفق باشد، باید در فضای ترتیل فهم عبارات و معانی قرآن شکل بگیرد که این هم در مرتل و هم مخاطب ترتیل تأثیر بسیاری خواهد داشت؛ در چند وقتی که به دنبال شنیدن چنین ترتیلهایی از قاریان داخل کشور هستیم، به سختی از این ترتیلها پیدا میکنیم.
شفیعیمؤمن افزود: اگر حسی که ناشی از فهم آیات قرآن است در خواننده تحقق پیدا کند، شاید بتوان گفت این تأثیر در مخاطب به صورت ملموس دیده خواهد شد و این امر شدنی است به شرط آنکه ما ابزار و زمینه آن را تعریف کنیم و به قولی یک انضباط آموزشی داشته باشیم که مرتل ما خود را تحت این آموزش مکلف بداند و ترتیل خود را خارج از ضابطه ارائه ندهد.
تأثیر قرآن بر شنونده نمایشی نیست
وی اضافه کرد: شاید بتوان گفت کاری که مصریها مثل استاد منشاوی انجام داده در همین راستا است، خودشان تحت تأثیر کلامالله هستند و ناخودآگاه مستمعان خود را متأثر میکنند، تلاوتهای بسیاری از استاد منشاوی میشنویم که ایشان با حالت گریه به تلاوت قرآن میپردازد، چگونه میتوان با حالت بقض و گریه تلاوت کرد و این مسئله خللی در تلاوت ایجاد نکند؟ این موضوع نشان دهنده یک تأثیر واقعی کلام در قاری است و نمیتوان این حالت را به صورت نمایشی اجرا کرد.
این پیشکسوت قرآنی کشور با یان اینکه تأثیر کلام در قاری و مرتل صدا را جاودانه میکند، گفت: اگر رویکرد ما به این مصحف شریف از یک مکتوب چاپی فراتر برود، همه چیز ما سامان پیدا میکند از جمله ترتیلخوانی این کتاب؛ اما متأسفانه از این موجود حیّ غافل هستیم و توقعی هم نیست که بتوانیم از حیاتبخش بودن این موجود استفاده کنیم.
پیشرفت مرتلان خوب، فاصله با ایدهآل زیاد
وی با تأکید بر اینکه موسیقی قرآن خواندن القایی بوده و آموزشی نیست، افزود: چند سالی است که مرتلان ما جهشهای خوبی داشتهاند اما تا ترتیلهای ایدهآل فاصله زیادی داریم، باید بودن با قرآن به ما لذت بدهد، اگر مرتل ما از این لذت بهرهای نداشته باشد قطعاً در مدت زمان کوتاهی، توان رسیدن به قلههای موفقیت در ترتیل برای ما ممکن نخواهد بود.
شفیعیمؤمن گفت: جامعه قرآنی ما در بحث ترتیل هنوز مقلِّد است و چه خوب میشد اگر مقلَّد بود، با توجه اینکه مکتب تشیع بر کشور ما سایه دارد، چه خوب میشد اگر با معیارهای اهلبیت(ع) این روشهای را به سایر ملل اسلامی منتقل میکردیم اما تا رسیدن به این شرایط، راههای نرفته زیادی داریم و باید با چشمانی بسته به تقلید از کسانی بپردازیم که اسناد خواندنشان متصل به اهلبیت(ع) نیست.
با برآورده شدن حداقلها در ترتیل، قانع نمیشویم
وی بیان کرد: محافل و مجالس متعدد ترتیلخوانی در سطح کشور مخاطب خودش را دارد و تأثیر خود را دارد اما برآورده شدن حداقلها در زمینه ترتیل ما را قانع نمیکند ولی در هر صورت باید تشکر کرد از کسانی که بستر ترتیلخوانی و استماع آن برای جمع زیادی از مردم را فراهم میکنند و مردم از بودن با قرآن احساس لذت میکنند.
شفیعیمؤمن افزود: ماه رمضان شرایط ویژهای است، همهچیز برای با قرآن بودن فراهم است مگر افرادی که تا پیش از این انسی با قرآن نداشته باشند از این فیض بهرهای نبرند و البته توقعی از این افراد نیست اما افرادی مرتبط با قرآن هستند ارتباطشان در این ماه به اوج خود میرسد البته اگر منصفانهتر بخواهیم بگوییم این میشود که آن لذتی که باید از قرآن برده باشیم را نبردهایم.
مسابقات چه موفقیتی در ترویج فرهنگ قرآنی داشته است؟
این مدرس ممتاز قرآن ضمن انتقاد از میزان اثربخشی برگزاری مسابقات قرآن در سطح جوامع اسلامی، ابراز کرد: متولیان امر، هدفمندی مسابقات قرآن را به عنوان ترویج فرهنگ قرآنی مطرح میکنند اما چه ترویجی اتفاق میافتد؟ اگر حاضران در صحنه مسابقات ما به بیش از تعداد فعلی رسید میتوانیم بگوییم کار ما اثربخش است.
وی ادامه داد: مسابقات ما هدفمندی شفافی ندارد، شعارش در ذهن طراحان و مجریان حرفهای زیبایی است اما همه اینها مقدمه است، میشود همه این مقدمهها باشد و ما نتیجهای نگیریم، چه کنیم که جامعه مسلمین ما یک آیه قرآن را بفهمند و به آن عمل کنند؟
شفیعیمؤمن با اشاره به آیه ابتدایی سوره فاتحه، گفت: اگر یک مسابقه یا فعالیت قرآنی ما را به این نتیجه برساند که بشر معنی تواضع و تسلیم شدن در برابر حضرت حق و پروردگار جهانیان را بفهمد و به آن عمل کند، بسیار موفقیت ویژهای به دست آوردهایم و در این شرایط طاغوتی بر روی زمین نخواهد ماند اما هنوز در آروزی مسابقهای که ما را به چنین شرایطی برساند هستیم.
انتهای پیام