به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، آیتاللهالعظمی سیدمحمدتقی مدرسی، از مراجع تقلید تشیع در کربلای معلی، بامداد سهشنبه، اول خردادماه در پنجمین جلسه تفسیر سوره مبارکه حدید، قرآن را مفتاح و کلید معارف قرآنی دانست و گفت: قرآن مفتاح و کلیدی است که خود این کلید بودن هم مفید است و این یک باب است که در منتهی الیه آن دربهای دیگری است که ما باید از این کلید استفاده کنیم و با آن قفلهای معرفت را باز کنیم.
وی ادادمه داد: اگر قرآن به ما میگوید بروید قرآن بخوانید، فقط نباید صرف خواندن قرآن باشد، بلکه باید قرآن را بخوانیم و از آن استفاده کرده و در راستای آن حرکت هم کنیم.
آیات قرآن؛ کلید و مفتاح
معظمله، عمل به آیات قرآن را بهعنوان کلید و مفتاح دانست و افزود: اگر بگوییم چرا دیگران به جایی رسیدند و ما نرسیدیم به خاطر این است که دیگران ضمن خواندن فلان آیه، از آن نیز استفاده کردند اما ما فقط آن آیه را خواندیم ولی استفادهای نکردیم و دنبال آن هم نرفتیم.
آیتالله مدرسی با بیان اینکه نباید فقط به شنیدن حرفها بسنده کنیم، گفت: بنده در این موقع شب عرایضی خدمت شما دارم اما درخواستم این است که فقط به گوش دادن بسنده نکنید، بلکه همانطور که این مباحث را گوش میکنید به آن فکر کنید و به دنبال بهترین آن باشید؛ شاید عرایض بنده مطلبی راهگشا برای مطلبی دیگر باشد و شاید هم ناقص باشد که بهتر است بروید و بهترین را پیدا کنید. پس از جلسه روی مطالبی که در ذهنتان ماند فکر کنید که چگونه این مطلب قابل قبول است یا نیست و چقدر این مطلب به جنبههای زندگی شما مربوط میشود.
آفرینش زمین و آسمان ها در شش روز
وی بیان کرد: خداوند در آیه چهارم سوره مبارکه حدید میفرماید «هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ؛ اوست آن كس كه آسمانها و زمين را در شش هنگام آفريد آنگاه بر عرش استيلا يافت آنچه در زمين درآيد و آنچه از آن برآيد و آنچه در آن بالارود همه را مىداند و هر كجا باشيد او با شماست و خدا به هر چه مىكنيد بيناست». غالباً در قرآن ارض مفرد و سماوات جمع آمده است، چون آسمانها زیاد است به این دلیل سماوات جمع آمده است.
این مدرس حوزوی با بیان اینکه خداوند در این آیه به خلق زمین و آسمانها در شش روز اشاره کرده است، به تعریف و منظور از روز در این آیه پرداخت و گفت: روز در زبان عرب و حتی در زبان فارسی به معنای 24 ساعت نیست، بلکه منظور از آن، یک قطعه و یک برهه از زمان است. زمانی که خداوند فرمود در شش روز زمین و آسمان خلق شد، منظور از این شش روز، شش قطعه زمانی است، حال این شش قطعه از زمان چقدر بوده است، نمیدانیم.
زمان جزء لاینفک هر مخلوق الهی
این مرجع معظم تقلید زمان را جزء لاینفک هر مخلوق دانست و عنوان کرد: جزء لاینفک هر موجودی که خدا آن موجود را خلق کرده زمان است؛ این برقی که به شما نور میدهد، لحظه به لحظه به آن نیروی الکتریسیته میرسد، به بنده و شما هم لحظه به لحظه لطف الهی میرسد که زنده هستیم.
وی ادامه داد: علاوه بر انسان، هر موجود و خلقشدهای توسط خدا باید هر لحظه مشمول لطف الهی باشد تا زنده بماند و چنانچه یک لحظه لطف الهی به مخلوقاتش قطع شود کل عالم امکان هیچ میشود. لذا، اگر از چشمه آب نیاید رود هم جاری نمیشود و آبی ندارد.
این استاد حوزوی گفت: آگاهی به زمان و نقش آن در زندگی موجودات خیلی مهم است؛ حال که زمان همچون رودی ما را به سمت فنا شدن میغلطاند، پس ما باید از این لحظات زمان استفاده بهینه را بکینم. بهعنوان مثال شما سوار قطار شدهاید و میخواهید به مشهد بروید، اگر در قطار بخوابید، یا بنشینید، یا سخن بگویید، قطار همچنان به حرکتش ادامه میدهد و هر لحظه شما را به مقصد نزدیکتر میکند و زمان نیز هرگز ساکن نیست. حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در حدیثی میفرمایند که با هر نفس کشیدنی انسان به آخرت نزدیک میشود.
امیرمحسن سلطاناحمدی
انتهای پیام