در استقبال از طنین آوای قرآن در مسابقات سراسری
کد خبر: 3738490
تاریخ انتشار : ۲۳ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۲:۴۲
تأملّی در موضوع حق تلاوت؛

در استقبال از طنین آوای قرآن در مسابقات سراسری

گروه معارف - «الَّذینَ ءَاتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ اُولئِکَ یُوْمِنُونَ بِه»؛ کسانى که کتاب آسمانى به آنان عطا کرده‌ایم آن را چنان که شایسته آن است تلاوت مى‌کنند، آنها به آن ایمان مى‌آورند.

در استقبال از طنین آوای قرآن کریم در مسابقات سراسری

به گزارش ایکنا از استان مرکزی، استاد مرتضی مختاری، چهره قرآنی کشور بمناسبت میزبانی اراک از مسابقات سراسری قرآن کریم، متنی را در خصوص موضوع «حق تلاوت» در اختیار ایکنا قرار داده است که ذیلا می‌خوانید.
«الَّذینَ ءَاتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ اُولئِکَ یُوْمِنُونَ بِه»؛ کسانى که کتاب آسمانى به آنان عطا کرده‌ایم آن را چنان که شایسته آن است تلاوت مى‌کنند، آنها به آن ایمان مى‌آورند.حق تلاوت تعبیر پر معنائى است و خط روشنى براى ما در برابر قرآن مجید مشخص مى سازد؛ چرا که مردم در برابر این آیات الهى چند گروهند:
1- گروهى تمام اصرارشان بر اداى الفاظ و حروف از مخارج آن است. آنها دائماً در فکر وقف و وصل و حروف یرملون و شدّ و مدّند و کمترین اهمیتى به محتوا و معنى نمى‌دهند، چه رسد به عمل کردن به آن، به فرموده قرآن این‌ها همانند حیوانى هستند که کتاب‌هائى بر او حمل شده باشد«کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ اَسْفاراً».
2- گروهى دیگر، از الفاظ فراتر رفته، در معانى دقت مى‌کنند و در ریزه‌کارى‌ها و نکات قرآن مى‌اندیشند و از علوم آن آگاهند اما از عمل خبرى نیست.
3- گروه سومى هستند که مومنان راستین‌اند، قرآن را به عنوان یک کتاب عمل، و یک برنامه کامل زندگى پذیرفته‌اند، خواندن الفاظ و اندیشه در معانى و درک مفاهیم این کتاب بزرگ را مقدمه‌اى براى عمل مى‌دانند، و لذا هر زمان قرآن مى‌خوانند روح تازه‌اى در کالبد آن‌ها پیدا مى‌شود، تصمیم و اراده تازه، آمادگى و اعمال تازه، و این است حق تلاوت.
در حدیثى از امام صادق(ع) در تفسیر این آیه مى‌خوانیم که فرمودند: «یُرَتِّلُونَ آیاتِهِ، وَ یَتَفَقَّهُونَ فِیْهِ، وَ یَعْمَلُونَ بِاَحْکامِهِ، وَ یَرْجُونَ وَعْدَهُ، وَ یَخافُونَ وَعِیْدَهُ، وَ یَعْتَبِرُونَ بِقَصَصِهِ، وَ یَاْتَمِرُونَ بِاَوامِرِهِ، یَتَناهُونَ عَنْ نَواهِیْهِ، ما هُوَ وَ اللّهِ حِفْظُ آیاتِهِ وَ دَرْسُ حُرُوفِهِ، وَ تَلاوَهُ سُوَرِهِ وَ دَرْسُ اَعْشارِهِ وَ اَخْماسِهِ حَفِظُوا حُرُوفَهُ، وَ اَضاعُوا حُدُودَهُ، وِ اِنَّما تَدَبُّرُ آیاتِهِ وَ الْعَمَلُ بِاحْکامِهِ، قالَ اللّهُ تَعالى کِتابٌ اَنْزَلْناهُ اِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ»؛ آیات آن را با دقت می‌خوانند و حقایق آن را درک می‌کنند و به احکام آن عمل می‌نمایند، به وعده‌هاى آن امیدوار، و از وعیدهاى آن ترسانند، از داستان‌هاى آن عبرت می‌گیرند، به اوامرش گردن می‌نهند و نواهى آن را می‌پذیرند، به خدا سوگند منظور حفظ کردن آیات و خواندن حروف و تلاوت سوره‌ها و یاد گرفتن اعشار و اخماس آن نیست. آنها حروف قرآن را حفظ کردند اما حدود آن را ضایع ساختند، منظور تنها این است که در آیات قرآن بیندیشند و به احکامش عمل کنند، چنان که خداوند مى‌فرماید: این کتابى است پر برکت که ما بر تو نازل کردیم تا در آیاتش تدبر کنند)
در تفسير عياشى از امام صادق(ع) روايت كرده، كه در تفسير جمله: «يَتلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ » فرمودند: يعنى وقتى به آيات راجع به بهشت و دوزخش مي‌رسند مى‌ايستند و فكر مي‌كنند. و در كافى از همان امام هُمام روايت كرده كه در تفسير اين آيه فرمودند: اينان كه قرآن را بحق تلاوتش تلاوت مي‌كنند، امامان امتند البته اين روايت از باب جرى يعنى تطبيق آيه به مصداق روشن و كامل آن است.
انتهای پیام

captcha