5 عامل کاهش تعداد دانش‌آموزان در مؤسسات قرآنی
گروه فعالیت‌های قرآنی _ رئیس هیئت مدیره اتحادیه انجمن‌های قرآنی استان مرکزی گفت: مسابقات قرآن دانش‌آموزی نشان از آن دارد که وضعیت قرآنی در مدارس خوب نیست، زیرا بسیاری از دانش‌آموزان با مؤسسات و جلسات قرآنی آشنا نیستند.
حسین محمدی‌هزاوه، رئیس هیئت مدیره اتحادیه انجمن‌های قرآنی استان مرکزی، در گفت‌و‌گو با ایکنا از استان مرکزی، در خصوص عوامل مؤثر در ریزش قرآن‌آموزان گفت: برای غیبت کودکان و نوجوانان در کلاس‌های قرآنی دلایل مختلفی وجود دارد که باید مورد توجه کارشناسان امور قرآن قرار گیرد.
وی تصریح کرد: فضای برخی مؤسسات قرآنی متناسب با فضای قرآن نیست و قرآن‌آموزان و خانواده‌ها رغبتی برای شرکت فرزندانشان در دوره‌های قرآنی ندارند. از سوی دیگر در اکثر مؤسسات قرآن اساتید مجرب به کار گرفته نمی‌شود یا مؤسسات به دلیل عدم تأمین هزینه‌های تحمیلی نمی‌توانند از اساتید مجرب و متخصص بهره بگیرند و همین عامل به ریزش منتج می‌شود.
محمدی کمی مؤسسات قرآنی را یکی دیگر از عوامل ریزش قرآن‌آموزان برشمرد و اظهار کرد: سال‌های قبل مؤسسات بیشتری در سطح شهرها فعالیت داشتند که به دلایل مختلف کم‌کار یا تعطیل شدند، نبود مؤسسات در اماکن مختلف باعث می‌شود تا خانواده‌ها رغبتی برای ثبت‌نام فرزندانشان در مؤسسات نداشته باشند.
لزوم ورود خانواده‌ها
وی بر لزوم ورود خانواده‌ها در حوزه قرآن تأکید کرد و گفت: همه اعم از مدیران مؤسسات، متولیان امور قرآنی در دستگاه‌های مختلف و اساتید و نخبگان قرآنی در رشته‌های مختلف باید احساس نیاز کودکان و نوجوانان را به مباحث قرآنی و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ایجاد کنیم تا شرکت کودک یا نوجوان در کلاس قرآنی به یکی از دغدغه‌های خانواده تبدیل شود.
مدیر مؤسسه قرآنی سفینة‌النجات اراک از کاسته شدن اوقات فراغت نوجوانان به دلیل سرگرم بودن آنان با فضای مجازی انتقاد کرد و افزود: خانواده‌ها بهوش باشند، فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی تمام وقت دانش‌آموزان را گرفته است و آنان فرصتی و رغبتی برای حضور ندارند.
وی با تأکید بر فضاسازی متناسب با سن و سال قرآن‌آموزان در مؤسسات قرآنی، اضافه کرد: متأسفانه زیرساخت بهره‌گیری از معلمان قرآنی مجرب در آموزش و پرورش قوی نبوده و از اساتید قرآن استفاده نمی‌شود.
بی‌تجربگی مربیان قرآن؛ عامل دلسردی دانش‌آموزان
محمدی اضافه کرد: بی‌تجربه بودن مربیان ممکن است باعث دلزدگی دانش‌آموزان شود. آنان باید قاری یا حافظ بوده و از تجارب خوبی برخوردار باشند. مربی علاوه بر متخصص بودن در آموزش قرآن، باید اخلاق قرآنی داشته باشد تا دانش‌آموز برای همیشه در مسیر قرآن هدایت شود. دانش‌آموزان 12سال در اختیار آموزش و پرورش هستند. اگر این دستگاه مأموریت خود را به درستی انجام دهد، شاید احتیاجی به مؤسسات قرآن نباشد، زیرا کار اصولی انجام نمی‌شود و دانشجویان فارغ‌التحصیل از دانشگاه روخوانی قرآن را نمی‌دانند که تنها دلیل آن به آموزش و پرورش بازمی‌گردد؛ چراکه زیرساخت‌های قرآنی را برای تربیت افراد و ایجاد انگیزه جامعه هدف فراهم نکرده است.
محمدی‌هزاوه کمبود جلسات قرآن در سطح شهر را از دیگر عوامل ریزش جامعه آماری قرآن‌آموزان در مؤسسات دانست و اظهار کرد: اساتید جلسه‌دار برای قرآن‌آموزان وقت بیشتری بگذارند و آنان را محک زده و در مسیر درست هدایت کنند.
وضعیت قرآن در مدارس خوب نیست
وی ادامه داد: مسابقات قرآن دانش‌آموزی نشان از آن دارد که وضعیت قرآنی در مدارس خوب نیست. بسیاری از دانش‌آموزان با مؤسسات و جلسات قرآنی آشنا نیستند، شاید 5 درصد از آنان با مجالس قرآن آشنا هستند. البته با استفاده از مسابقات می‌توان مؤسسات را معرفی کرد یا اینکه مربیان قرآن برای دانش‌آموزان کلاس‌های فوق برنامه قرآنی بگذارند تا سطح آنان ارتقا یابد.
محمدی در پاسخ به این سؤال که حلقه مفقوده فعالیت‌های قرآنی کجاست؟ گفت: فنون قرآن در قرائت و قوانین مربوط به آن خلاصه شده است، گاه دانش‌آموز با علاقه‌مندی به قرآن جذب می‌شود، اما چون صدای خوبی ندارد و نمی‌تواند در رشته قرائت موفق شود ناامید بازمی‌گردد. وظیفه مربیان قرآن این است که اجازه ندهیم این دانش‌آموز از مسیر طی کرده بازگردد. شاید او در رشته قرائت و حفظ نتواند موفق شود اما در حوزه مفاهیم بتواند. همچنین، از رشته ترجمه، تفسیر، مفاهیم و اخلاق قرآنی در مؤسسات قرآنی و جلسات خبری نیست یا کمتر به این مبانی بسیار مهم پرداخته می‌شود، در صورتی که این دو عامل اصولی می‌تواند عامل جذب باشد.
انتهای پیام
