کلام امام رضا(ع) انتزاعاتی از قرآن بود

سیما گودرزی، مدرس حوزه علمیه سراوان در گفت‌وگو با ایکنا از سیستان‌وبلوچستان گفت: رسول خدا(ص) در حدیث مشهور ثقلین می‌فرمایند «من دو چیز گران‌بها را برای شما گذاشته‌ام؛ یکی قرآن و دیگری عترت من» مادامی که انسان آموزه‌های قرآن و سیره اهل بیت(ع) را سرلوحه زندگی خود قرار دهد، سعادتمند خواهد بود و هر گونه انحراف از این مسیر، منتهی به گمراهی و ضلالت می‌شود.

وی ادامه داد: سبک زندگی و سیره ائمه اطهار(ع) در حقیقت تفسیر عملی قرآن است؛ اگر به رفتار و گفتار ائمه(ع) دقت کنیم، می‌بینیم که کاملاً مبتنی بر قرآن کریم بوده و در آن درس‌های آموزنده‌ای است که باید مطالعه و الگوبرداری شود.

مدرس حوزه علمیه سراوان بیان کرد: امام علی‌ابن موسی‌الرضا(ع) نیز همانند سایر ائمه(س) از شخصیت بی‌نظیری برخوردار بودند که لحظه لحظه زندگی و کلمه کلمه سخنان ایشان شایسته الگوبرداری است و ما تنها به یک جنبه، یعنی نحوه سخن گفتن ایشان اشاره می‌کنیم.

وی افزود: اصل روابط ما، چه در اجتماع و چه درون خانواده، تحت‌الشعاع نحوه حرف زدن ما با یکدیگر است؛ اگر آداب صحیح سخن گفتن را ندانیم، منجر به بروز اختلافات خانوادگی، مشکلات تربیتی و حتی به‌هم ریختن فضای سیاسی کشور می‌شود، بنابراین باید قواعد و چهارچوب خاص آن را بیاموزیم.

گودرزی اظهار کرد: ابراهیم ابن عباس که دوران امام رضا(ع) را درک کرده و معاشر ایشان بوده است، می‌گوید صحبت کردن امام، مثال زدن‌ها، نحوه پاسخ دادن به پرسش‌ها، همه و همه قرآنی است که نشان از شدت ارتباط این امام بزرگوار با قرآن است.

وی گفت: ابراهیم می‌گوید من در تمام مدتی که با امام رضا(ع) بودم، حتی یک بار ندیدم که ایشان در کلامش به کسی جفا کند؛ جفا در کلام یعنی همین تیکه انداختن‌ها، کنایه زدن، زخم زبان زدن، آبروریزی و هتک حرمت؛ حتی یک‌بار کسی ندید که امام(ع) در کلامشان به کسی طعنه بزند یا با زبان، کسی را آزار دهد.

مدرس حوزه علمیه سراوان اضافه کرد: همچنین می‌گوید هیچ وقت ندیدم که حضرت ابوالحسن(ع) سخن کسی را قطع کند و وسط کلام دیگران بپرد تا اینکه خود فرد حرفش را تمام کند؛ ایشان برای هر کس که سخن می‌گفت، در هر مقام و موقعیت اجتماعی، احترام قائل بودند و کلام کسی را قطع نمی‌کردند.

وی افزود: ابراهیم می‌گوید هر گز ندیدم امام(ع) در برابر پرسشی، جواب نگوید. عالم تر از او ندیدم و بارها مأمون از مسائل مختلف از او می‌پرسید و ایشان پاسخ می‌دادند و همه جواب‌ها و مثال‌هایی که می‌آورد برگرفته از قرآن بود.

گودرزی ادامه داد: گفت‌وگوهای علمی امام رضا(ع) با عالمان دیگر مذاهب و چیره شدن ایشان در منطق گفت‌وگو و احتجاج حتی بر اساس مبانی پذیرفته خودشان، چهره ممتازی در عصر دستگاه عباسی و خلافت مأمون، از امام ترسیم کرده بود.

این مدرس حوزه گفت: این نحوه سخن گفتن امام(ع) به دلیل آن بود که ایشان انس عجیبی با قرآن داشتند؛ ابراهیم می‌گوید « کل کلامه کله و جوابه و تمثله انتزاعات من القرآن» یعنی همه سخن گفتن‌ها، جواب دادن‌ها و مثال آوردن‌های امام(ع) برگرفته از قرآن بود. حضرت(ع) هر سه روز یک بار ختم قرآن می‌کردند، آن هم به این دلیل که در آیات تفکر می‌کردند، به هر آیه‌ای که می‌رسیدند، روی آن فکر می‌کردند، برای همین سه روز طول می‌کشید و الا در یک روز هم می‌توانستند قرآن را ختم کنند.