مجید معارف، استاد دانشگاه الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، در گفتوگو با ایکنا، با تسلیت ارتحال خانم طوبی کرمانی، استاد برجسته فلسفه، گفت: شناخت بنده از ایشان به حدود 30 سال قبل بازمیگردد؛ از زمانی که در دانشگاه الهیات مشغول خدمت شدم، ایشان را میشناختم و در مقاطعی شناخت ما قویتر و وسیعتر شد.
وی با بیان اینکه وی استاد حوزه فلسفه اسلامی در دانشگاه تهران بود، افزود: با اینکه رشتههای ما یکی نبود و ایشان متخصص فلسفه بودند و بنده در زمینه علوم قرآنی فعالیت داشتم، ولی حادثهای سبب شد تا شناختم از مرتبه علمی ایشان خیلی بیشتر شود؛ در دورهای که به عنوان نماینده دانشکده الهیات در هیئت ممیزه انتخاب و مسئول دفاع از پروندههای علمی استادان شدم که باید به دانشیاری و استادی ارتقا مییافتند.
معارف تصریح کرد: پرونده استادی ایشان باید از جانب بنده تأیید و در نهایت در سه کمیته، که سختترین آن هیئت ممیزه دانشگاه تهران بود، دفاع میشد تا رتبه استادی احراز شود؛ در اینجا با آثار و مقالات و کتب ایشان و نوع رابطه با استادان و دانشجویان آشنا شدم و پرونده علمی ایشان زیر ذرهبین قرار گرفت و خوشحالم که واسطهای برای دریافت رتبه استاد تمامی ایشان بودم؛ من در دفاع از پرونده علمی ایشان در هیئت ممیزه از وی با عنوان «بانوی با همت» یاد کردم.
استاد دانشگاه تهران اضافه کرد: در سالهای 1393 تا 1396 به مدت سه سال عهدهدار ریاست دانشکده الهیات شدم. ایشان در دوره قبل از بنده مشاور بینالملل دانشکده بودند و بنده هم همکاری با ایشان را ادامه دادم؛ خانم کرمانی یک شخصیت بینالمللی بود و به کشورهای اروپایی و اسلامی رفتوآمد داشت و در کنفرانسهای بینالمللی حضور داشت و شاید تنها بانوی ایرانی باشد که چند سال رایزن فرهنگی ایران در یونان بود و یکی از کتبی که به انگلیسی در حوزه فلسفه نوشتند و چاپ کردند مربوط به دوره حضور وی در یونان بود. ایشان میگفت که فلسفه ملاصدرا و ایران را به مهد فلسفه یعنی یونان شناساندم.
وی با اشاره به سجایای اخلاقی خانم کرمانی تصریح کرد: ایشان همواره بشاش و خندان بود و با روی گشاده با دانشجویان برخورد میکردند و برای آنان به منزله مادری مهربان و معلمی دلسوز بودند و همین ارتباط عاطفی خوب را با سایر استادان و کارمندان دانشکده تا آخرین روزهای حیاتشان داشتند. چند سال قبل به علت رسیدن به سن 70 سالگی بازنشسته شدند و بعد از اتمام کار، باز تا آخرین روزهای عمر شریفشان به دانشکده میآمدند و به عنوان استاد مدعو در خدمت دانشجویان و مصداق تعبیر بانوی باهمت بودند.
معارف بیان کرد: ایشان در چند سال آخر حیات، مبتلا به بیماری شدند و شیمیدرمانی میشدند، ولی این بیماری هرگز در روحیه خندان وی تأثیری نداشت و حتی یک هفته قبل از وفات، کنفرانس علمی داشت و گویی یکی از مراحل درمانش این بود که فعالیت علمی و اجتماعی داشته باشد و از مشکلات دانشجویان گرهگشایی کند.
استاد دانشگاه تهران با اشاره به تلاشهای وی در عرصه فعالیتهای تقریبی، گفت: یکی از مواد چهارگانه پرونده استاد برای ارتقای علمی، فعالیتهای فرهنگی است که سقف آن 30 امتیاز است. پرونده ایشان مالامال از تقدیرنامههای داخلی و خارجی و شرکت در سمینارها، کنفرانسها و سخنرانیها از جمله وحدت اسلامی بود و شاید 50 امتیاز میگرفت، ولی بیش از 30 نمیتوانستیم به ایشان بدهیم.
وی با پرداختن به فعالیتهای تقریبی آن مرحومه تصریح کرد: مستقیماً ایشان را در مجمع تقریب رصد نمیکردم، ولی از روحیه ایشان معلوم بود که به فعالیتهای تقریبی، مسائل بانوان و حل مشکلات زنان و ... علاقهمند بودند و تلاش زیادی در این زمینه کردند؛ حدود هفت هشت سال قبل که در کنفرانسی بینالمللی در الجزایر حضور داشتیم، سخنرانی و مقاله ارائه کردند و برای دور بعدی این کنفرانس، که در تهران بود، مسئولیت بخش ایران را تقبل کردند؛ ایشان در این عرصه شاخص و سرآمد بودند و به وحدت جوامع اسلامی میاندیشیدند؛ لذا پیامهای تسلیت زیادی به زبانهای عربی و انگلیسی برای وفات ایشان صادر شد. همچنین ایشان در سوریه، لبنان، عراق و ... در محافل علمی و اجتماعی شناخته شده بود و چند سال قبل برای شرکت در کنفرانسی بینالمللی درباره وحدت و تقریب به سوریه رفت، با اینکه امنیت در آنجا نبود.
معارف در پایان بیان کرد: محمود واعظی، از استادان دانشکده الهیات، بعد از وفات ایشان گروهی را در یک شبکه اجتماعی تشکیل داد و هر کسی مطلب و خاطرهای را از خانم کرمانی نقل میکرد؛ جالب است بدانید که یکی از کارها ختم قرآن به نیت آن بانو بود و در این مدت کوتاه ده بار ختم قرآن به نیت ایشان از سوی علاقهمندان انجام شده و هنوز هم ادامه دارد. این امر نشان میدهد که محبوبالقلوب بود.
انتهای پیام