به گزارش ایکنا از قم، گاهی انسان در زندگی به امور پوچ و توخالی دل میبندد و در همان حال و هوا از چیزهای دیگر فارغ است. وقتی همه درها به روی او بسته میشود و از نزدیکترین دوستان و خویشانش قطع امید میکند، یکباره به خود میآید و تمام آن پیوندها را گسسته میبیند. در این جاست که به پناهگاهی مطمئن و استوار رو می آورد؛ ملجأ و پناهی که غایت و مقصود همه بندگان و بی پناهان است.
مقام توکلّ، مقام رفیعی است که سبب میشود انسان، از دنیا و آن چه در آن است، جدا شود و با فراموش کردن همه چیز و همه کس، فقط به خدا توکل و به او توسّل جوید؛ تکیه بر قدرت لایزال الهی به انسان چنان قدرت نفوذناپذیری میدهد که سخن او بر دل دشمنان خدا لرزه می اندازد.
در دعای روز دهم از ماه مبارک رمضان میخوانیم:
«اللهمّ اجْعلنی فیهِ من المُتوکّلین علیکَ واجْعلنی فیهِ من الفائِزینَ لَدَیْکَ واجْعلنی فیهِ من المُقَرّبینَ الیکَ بإحْسانِکَ یاغایَةَ الطّالِبین: خدایا، مرا در این ماه از توکل کنندگان و از رستگاران نزد خود و از مقرّبان درگاهت قرار بده، به احسانت ای نهایت همت جویندگان».
انتهای پیام