به گزارش خبرنگار ایکنا، استاد حسین انصاریان مفسّر و مترجم قرآن طی سخنانی که قرار است از روز جمعه اول مرداد تا شب عید غدیر هر روز در مسجد اعظم قم ادامه داشته باشد، با اشاره به خطبه ۱۷۶ حضرت امیرالمؤمنین (ع) گفت: نهجالبلاغه درباره عظمت قرآن میفرماید: «إنّ اللّهَ سبحانَهُ لم یَعِظْ أحَدا بمِثلِ هذا القرآنِ» خداوندی که از هر نقصی پاک است، هیچکس را مانند این قرآن موعظه نکرده است. کتابهای دیگر انبیا هم موعظه داشتهاند، ولی موعظه جامع و کامل، مانند قرآن سابقه نداشته است. «فإنَّهُ حَبلُ اللّهِ المَتینُ و سَبَبُهُ الأمینُ» همانا قرآن رشته استوار و دستاویز قویِ پروردگار عالم است که برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت، میتوان به آن آویخت.
فی سَبیلِ اللَّه یعنی فِی طاعَته اللّه
نویسنده «تفسیر حکیم» با اشاره به آیه «و فیهِ رَبیعُ القَلبِ» افزود: بهار دلها در قرآن است و کاری با قلب میکند که حسنات باطنی و ایمان به خدا، قیامت، انبیا و حقایق در قلب شکوفا شود. «و یَنابیعُ العِلمِ» در این کتاب چشمههای دانش قرار داده شده که این رشتههای دانش بهدست آمده از قرآن هرگز شماره نخواهد شد. «ما للقَلبِ جَلاءٌ غَیرُهُ» صیقلدهندهای جز قرآن برای دلها وجود ندارد. دل آلوده را برای پاکشدن به هیچ مدرسهای نبرید؛ نهتنها پاک نمیشود، بلکه به تاریکی و آلودگی دل نیز افزوده میشود. از زمان امیرالمؤمنین (ع) تا امروز که قرآن بهطور مفصّل تفسیر شده، هنوز اعلام نشده که تفسیر قرآن پایان یافت و دیگر منتظر مطلب جدید و بدیعی نباشید.
استاد انصاریان با بیان اینکه دانشمندان معتقدند هر چیزی در عالم خلقت دارای چهار وجود؛ ذهنی، لفظی، کتبی و عینی میباشد، افزود: آثار خلقت بر پایه وجود عینی است؛ اکنون به آیه ۲۱۸ سوره بقره را توجه کنید که هم خواندن و هم شنیدنش عبادت است: «إِنَّ الَّذینَ آمَنوا» کسانی که تمام حقایق را باور کردهاند، پاکترین زندگی را در این دنیا داشتهاند؛ مثل انبیای الهی که همواره در مقابل هجومها و خطرات عجیبی بودند، ولی به باورشان لطمه نخورد و کنار باورشان ایستادند. «وَالَّذینَ هاجَروا» و کسانی که هجرت میکنند و دچار فراق میشوند. «وَجاهَدوا فی سَبیلِ اللَّهِ» اغلب مفسّرین این «فی سَبیلِ اللَّه» را «فِی طاعَته اللّه» معنا کردهاند؛ برای اطاعت خدا به جهاد با دشمن میروند. «أُولٰئِکَ یَرجونَ رَحمَت اللَّهِ وَاللَّهُ غَفورٌ رَحیمٌ» اینها اگر به رحمت خدا امید داشته باشند، امید درست و واقعی است؛ برای اینکه ایمان، هجرت و جهاد، سازنده امید به رحمت پروردگار در قلب است.
ایمان امیرالمؤمنین(ع) در قیاس با آسمان و زمین
این منبری پیشکسوت ادامه داد: این آیه شریفه یک لفظ، یک وجود کتبی و یک وجود ذهنی دارد؛ یک وجود عینی و مصداقی هم دارد که وجود اکمل، اَتَم و اَجمع آن است. بیشک، مانند این مصداق در امت اسلام بعد از رسول خدا(ص) تا قیامت پیدا نمیشود و آن وجود مبارکِ امیرالمؤمنین(ع) است. این روایت بهقدری فوقالعاده است که حتی سُنیها هم مجبور به نقل آن شدهاند و دیگر قابل تردید نیست؛ پیغمبر(ص) فرمودهاند: اگر تمام آسمانها و زمین را در یک کفه ترازو گذارده و ایمان علیبنابیطالب(ع) را در کفه دیگر آن بگذارند؛ ایمان علی(ع) بر وزن تمام آسمانها و زمین سنگینتر میشود.
استاد اخلاق حوزه علمیه بیان کرد: این مصداق ایمانی آیه است؛ چگونه، با چه دلیل و عقلی، علی(ع) را از زندگی منها کنیم و بهسراغ غیر علی(ع) برویم که در شرق و غرب است. وقتی وزن تمام آسمانها و زمین به وزن ایمان علی(ع) نمیرسد، چهارتا روانکاو، روانشناس، اقتصاددان شرق و غرب با خاک کف پای علی(ع) قابل مقایسه است که ما دانش علی(ع) را رها کرده و دانشگاههایمان را پر از دانشهای جامعهشناسان، روانشناسان و اقتصاددانان صهیونیست کنیم؟
هجرت امیرالمؤمنین (ع)، هجرتی الی الله بود
مبلغ عرصه بین الملل ادامه داد: هجرت امیرالمؤمنین(ع) در خطرناکترین زمان بود و اگر کسی مسلمان میشد یا هجرت میکرد، برای مشرکین مکه فرقی نمیکرد. در چنین روزگاری، امیرالمؤمنین(ع) در هجده، نوزده سالگی از مکه بهطرف مدینه حرکت میکنند؛ اما هجرت الیالله. اینقدر این مهاجر برای پیغمبر(ص) ارزش داشت که وقتی رسول خدا(ص) به روستای قبا آمدند، مردم مدینه آمدند و به ایشان گفتند: چرا در این روستا ماندهاید؟ به شهر مدینه بیایید. پیغمبر(ص) فرمودند: تا وقتی که علی نیاید، من وارد مدینه نمیشوم. این یعنی مدینه بدون علی(ع)، خراب و پر از ظلم است؛ اما بعد از شهادتش، مدینه بی علی(ع)، در اختیار کفر و شرک و بتپرستی مدرن قرار گرفت. بنا بر این بود که ساختمانی بسازند و مردم را به بتپرستی برگردانند. بهراستی، چه دروغهایی ساختند برای اینکه بت جاندار و بتپرستی مدرن را جا بیندازند. علی جان! واقعاً که مظلومی مثل تو در عالم نیامده و نبوده است.
تحمیل ۸۴ جنگ به پیامبر (ص) از سوی مشرکین
محقق و مترجم نهج البلاغه گفت: مشرکین ۸۴ جنگ به پیغمبر(ص) تحمیل کردند که فرماندهی اکثر جنگها با امیرالمؤمنین(ع) بود و جهادشان جهاد طاعتالله بود. سنیها در بیشتر کتابهایشان آوردهاند که پیغمبر(ص) درباره ضربه حضرت در جنگ خندق فرمودند: «ضَرْبَةُ عَلّیٍ یَوْمَ الْخَنْدَق افْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَین». عیار خلوص امیرالمؤمنین(ع) چقدر بود که یک ضربت حضرت در ۶۳ سال عمرشان از عبادت جن و انس برتر است. حالا بقیه عمرش را که فقط خدا میتواند حساب کند.
استاد اخلاق حوزههای علمیه تصریح کردند: اگر علی(ع) مصداق اَتَم و اَکمل این آیه نیست، پس چه کسی است؟ پیغمبر (ص) در جنگ خندق به بعضی گفتند: جواب عمروبنعبدود را بدهید. زانوی اینها لرزید و زمینگیر شدند؛ اما علی(ع) که ۲۱- ۲۲ ساله بود، سه بار گفت: یا رسولالله، مرا به میدان بفرست.«أُولئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللهِ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» علی(ع) باید به رحمت خدا امید داشته باشد. آنهایی که شیعه علی(ع) هستند و این سه قدم را برمیدارند، باید به رحمت خدا امید داشته باشند.
انتهای پیام