Mga Surah ng Qur’an/21 Surah Al-Anbiya; Ang Paglalarawan ng Qur’an sa Mga Tunay na Tagasunod ng mga Pananampalataya
Ang Surah Al-Anbiya ay ang ika-21 kabanata ng Banal na Qur’an. Ito ay Makki, mayroong 112 mga talata at nasa ika-17 Juz ng Banal na Aklat. Ito ang ika-73 Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (Sumasakanya Nawa ang Kapayapaan).
Sa mga talata 48 hanggang 90 ng Surah na ito ay may mga pangalan ng 16 na mga propeta ng Panginoon. Ang mga talata ay nagsasalita din tungkol kay Propeta Muhammad (Sumsakanya Nawa ang Kapayapaan) at kay Propeta Hesus (Sumasakanya Nawa ang Kapayapaan) nang hindi pinangalanan ang mga ito. Kaya ang pangalan ng Surah: Al-Anbiya (ang mga Propeta).
Nawa ang Kapayapaan) ilang sandali bago siya umalis sa Makka patungo sa Madina sa panahon na ang mga tao sa Makka ay nasa taas ng kayabangan at hindi pinapansin ang Banal na Propeta (Sumasakanya Nawa ang Kapayaan) at ang Qur’an. Kaya naman sa Surah na ito ay inilarawan ang kapalaran ng mga hindi naniniwala at mga Mushrikeen (polytheists), na walang iba kundi ang pagharap sa matinding parusa ng Panginoon.
Ang nilalaman ng Surah ay karaniwang nahahati sa dalawang mga bahagi: mga paniniwala at mga kwentong pangkasaysayan. Sa una, binibigyang pansin ng Surah ang mga resulta ng pagpapabaya sa Araw ng Muling Pagkabuhay, Wahy (kapahayagan), at ang layunin ng propeta. Sa pangalawa, ang kawalan ng pansin ng mga tao sa mga utos at babala ng mga propeta ay itinampok.
Pagkatapos ng babala sa mga sumasalungat sa Banal na Propeta (Sumasakanya Nawa ang Kapayapaan), isinalaysay ng Surah ang mga kuwento nina Moses (AS) at Harun (AS), Abraham (AS), Lut (AS), Nuh (AS), Davoud (AS), Suleiman (AS).), Ismail (AS), Idris (AS), Yunus (AS), Zakariya (AS), at Maryam (SA). Nagtatapos ito sa pagsasalaysay ng mga kuwentong ito na ginawa ng Panginoon ang mga tagasunod ng lahat ng mga pananampalataya bilang Ummah Wahida (isang bansa), bagaman itong pagkakaisa ay minsan nasira dahil sa iba't ibang mga dahilan.
“Katotohanan, ang iyong bansang ito ay isang bansa, at Ako ang iyong Panginoon, kaya't sambahin Ako. Hinati ng mga tao ang kanilang mga sarili sa maraming mga sekta, ngunit lahat ay babalik sa Amin.” (Mga talata 92-93 ng Surah Al-Anbiya)
Sa mundo ngayon, iniisip ng ilan na ang salawikain ng Islam na Ummah Wahida ay naglalayong itaguyod ang Islam at alisin ang iba pang pananampalataya samantalang ang mga tagasunod ng lahat ng pananampalataya ay maaaring mamuhay nang sama-sama sa kapayapaan sa pamamagitan ng pagtutuon sa mga pagkakatulad at paggalang sa mga paniniwala sa relihiyon ng isa't isa. Na ang gayong pagkakaisa ay hindi nakamit ay dahil sa labis na pangangailangan at paghahangad ng kapangyarihan ng ilang pangkat. Kung mayroong gayong pagkakaisa sa mga tagasunod ng mga pananampalataya, ang mga mapang-api at mga gumagawa ng hindi makatarungan ay hindi magkakaroon ng kapangyarihan. Ang
Qur’an, gayunpaman, ay nagbibigay ng mabuting balita na ang matuwid ay magmamana ng lupa at ang pamamahala ng katarungan at pagkakapantay-pantay ay laganap sa lupa. “Aming isinulat sa Mga Psalm, pagkatapos ng Pag-alaala: ‘Ang mga matuwid sa Aking mga sumasamba ay magmamana ng lupa.’” (Talata 105 ng Surah Al-Anbiya)
