ابوسعید ابوالخیر، شاعر و عارف سده چهارم و پنجم در وصف انسان واقعی و پرهیزکار با رد مسئله گوشینشینی و عزلت برای عدم ارتکاب گناه میگوید که مؤمن و پرهیزکار واقعی فردی است که در جمعی که امکان ارتکاب گناه است حاضر باشد؛ اما چنان به یاد خدا باور داشته باشد که سمت خطا و گناه نرود.