معلولان حافظ برای رونق فرهنگ قرآنی شعار نمی‌دهند، عمل می‌کنند

حجت‌الاسلام حسن دهقانی، رئیس اداره امور قرآنی اداره‌کل اوقاف، آقازیارتی فرماندار فراهان، سرهنگ نجفی فرمانده سپاه، مرادی شهردار فرمهین، نجفی رئیس اداره بهزیستی، حافظ کمال رئیس اداره کمیته امداد، ذوالفقاری دفتردار نماینده مردم فراهان در مجلس و سرپرست نمایندگی اوقاف فراهان در هفته جاری با زهرا تلخابی، حافظ نابینا، معلول جسمی، حرکتی و ذهنی و حافظ 18 جزء قرآن و خانواده وی دیدار کردند.

حجت‌الاسلام دهقانی، رئیس اداره امور قرآن اوقاف استان، با اعلام این خبر به ایکنا گفت: حافظان قرآن بر دشوار بودن حفظ معترف هستند، حال اینکه جوانی با چند معلولیت به‌ویژه معلولیت ذهنی اقدام به حفظ قرآن کرده است، اقدامی تحسین‌برانگیز است و خدا قوت واقعی را باید به والدین خانم تلخابی گفت.

وی با بیان اینکه حافظ شدن افرادی مانند محمدحسین رضایی با بیماری سندروم داون و زهرا تلخابی رسالت ما برای توسعه فعالیت‌های قرآنی را سنگین‌تر می‌کند که از کنار هیچ انسانی با بی‌تفاوتی عبور نکنیم، ادامه داد: در نهاد همه انسان‌ها استعدادی نهفته است که هریک از ما به عنوان خانواده و مسئول در شکوفایی آن سهیم هستیم.

شناسایی استعدادهای قرآنی محدود به شهرهای پرجمعیت نیست

دهقانی با اشاره به اینکه برای شناسایی استعدادها خود را محدود به مرکز استان و شهرهای پرجمعیت نکرده‌ایم، اضافه کرد: اعتقاد بنده این است که نوجوان و جوان روستایی به اندازه جوان شهری سهیم است، اما باید قبول کرد وجود امکانات بیشتر در مرکز استان امری اجتناب‌ناپذیر است، اما این دلیلی برای کوتاهی ما از رونق فعالیت‌های قرآنی در شهرهای کوچک و روستاها نیست. قطعاً هرآنچه داریم را در طبق خدمت‌رسانی به مردم قرار خواهیم داد.

بیشتر بخوانید:

• دختری به نام زهرا؛ از رؤیا تا واقعیت

وی بیان کرد: معرفی چهره‌ها و پدیده‌های قرآنی برای ایجاد انگیزه بسیار مهم است و نباید از این مهم غفلت کرد. صدا و سیما نقش بسیار مهمی در ایجاد و تقویت انگیزه‌های قرآنی دارند. معرفی به این معنا نیست که فردی را به عنوان الگو فقط یک بار معرفی کنیم، بلکه این الگوسازی‌ها باید ادامه‌دار باشد تا اثرگذاری مطلوب داشته باشد.

مسئولان اهتمام به تقویت و الگوسازی این حافظ روشندل دارند

این مقام مسئول ادامه داد: همه مسئولان اهتمام بر تقویت و الگوسازی این حافظ روشندل دارند. همه می‌دانیم حفظ آیات قرآنی، کاری سخت و طاقت‌فرساست و بسیاری از نوجوانان بدون محدودیت جسمی و ذهنی نمی‌توانند این مسیر را با موفقیت پشت سر بگذارند، مگر اینکه نوجوانی خود علاقه‌مند به حفظ این مصحف شریف داشته باشد که نمونه‌هایی از این حفاظ را در استان و کشور سراغ داریم.

دوری نوجوانان و جوانان از قرآن

دهقانی ضرورت معرفی فعالان قرآنی به‌ویژه معولان فعال در رشته‌های مختلف قرآنی در مدارس را خواستار شد و گفت: همه بر این باوریم که قرآن خود هدایت‌گر و راهگشاست، اما از مضامین الهی آن در زندگی استفاده نمی‌کنیم یا مقدار بهره‌وری ما از مفاهیم الهی بسیار ناچیزست. گرفتاری امروز ما این است که از آموزه‌های قرآنی سراغی نمی‌گیریم و جوانان و نوجوانان ما کاملاً از این کتاب الهی دور هستند.

وی با انتقاد از نحوه آموزش قرآن در مدارس، ادامه داد: آموزش مفاهیم الهی باید بیش از پیش در مدارس جدی گرفته شود، اما متأسفانه آنطور که باید و شاید به آموزش قرآن اهمیت داده نمی‌شود. ما موظف هستیم در گام اول خوراک دینی را به بهترین شیوه به نوجوانان و جوانان بیاموزیم و پس از آن از آنان انتظار رفتار و اخلاق قرآنی داشته باشیم. دانش‌آموز و دانشجوی امروز نیاز به آرامش دارد و پناه بردن به قرآن بهترین راهکار کسب آرامش است، به شرط آنکه ابزار جذب فراهم شود.

دهقانی ادامه داد: بنده نه در جایگاه مسئول امور قرآنی، بلکه به عنوان یک پدر از سیستم آموزشی گلایه داشته و انتظار دارم که مباحث قرآنی و آموزش در این حوزه را جدی گرفته و به خانواده‌ها کمک کنند تا نوجوانانی شایسته برای نظام تربیت شوند. خانواده و مدرسه 2 رکن اصلی برای ارتقای تعالیم دینی هستند که با پیوند هرچه بیشتر می‌توان به اهداف رسید.

خانواده معلولان نیازمند حمایت‌های معنوی نیز هستند

برای اطلاع از حس و حال زهرا در جریان بازدید مسئولان با صغری تلخابی مادر زهرا، تماس گرفتم که از حس خوشایند زهرا گفت و اضافه کرد: از روز دوشنبه که آقای دهقانی به همراه فرماندار فراهان و سایر مسئولان به منزل ما آمدند دخترم همواره از آنان سخن می‌گوید و روحیه مضاعفی گرفته است.

وی از تمام مسئولان که برای دیدار با زهرا به منزلشان رفته بودند تشکر کرد و افزود: خانواده معلولان نیاز به حمایت مادی و معنوی دارند. نیاز آنان فقط در محدوده مادیات خلاصه نمی‌شود، بلکه همه آنان نیاز به حمایت و توجهات معنوی نیز دارند که نباید مورد غفلت قرار گیرد.

تلخابی بیان کرد: کنار آمدن با شرایط زهرا واقعاً سخت بود و ما روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم. روزهای اول نمی‌خواستم باور کنم فرزندم دارای چنین معلولیتی است، خیلی‌ها ما را با انگشت نشان می‌دادند و حرف‌ می‌زدند. شاید آن روزها و ماه‌های اول حرف مردم حتی بستگان برایمان سخت بود، اما با گذر زمان متوجه شدم زندگی جاری است. آن زمان 17 سال بیشتر نداشتم و با همان سن کم تصمیم بزرگی گرفتم و امروز بعد از گذشت 18 سال و پبشرفت زهرا متوجه حس و حال بی‌نظیر خود و همسرم می‌شوم.

وی ادامه داد: امروز مانند گذشته روزها با سختی نمی‌گذرد. به برکت وجود زهراست که نور قرآن هر روز در خانه ما می‌درخشد. خیلی از همسایه‌ها با زهرا دوست هستند و او هم برای دخترانشان قصه تعریف می‌کند و آنان با لذت گوش می‌دهند. شاید سال‌های اول برای حضور در مجالس با مشکل رو به رو بودم، اما امروز اگر جایی بروم و زهرا نباشد شرکت نمی‌کنم.

تلخابی اضافه کرد: هرچه دارم به برکت وجود زهراست، اگر خداوند دری روی بنده‌ای از بندگانش ببندد درهای دیگری را به رویش می‌گشاید. فرزندانی که معول متولد می‌شوند خداوند متعال آنان را از همان روز اول شفا داده است. خداوند صبری به مادر فرزندان معلول می‌دهد که می‌توانند بزرگترین مشکلات را پشت سر بگذارند. تمام سعی خود را برای تربیت اجتماعی زهرا به‌کار گرفتم و شکر خدا امروز دخترم از اعتماد به نفس بالایی برخوردارست.

وی در پایان به مادران جوان و صاحب معلولیت‌های جسمی، حرکتی، ذهنی و سندروم گفت: برای حرکت و تربیت فرزندان خود امیدوار باشید، ناامیدی پایان راه است و انسان را از تلاش بیشتر بازمی‌دارد. والدین دارای فرزند با محدودیت‌های ویژه از کشف استعداد کودک خود غافل نباشند. کاش بهزیستی مرکز یا انجمنی تخصصی جهت شناسایی استعدادها و کمک به خانواده‌ها احداث کند تا والدین با گرفتن مشاوره بتوانند برنامه‌ریزی‌تر شده مسیر را طی کنند.

در کشور معلولان موفق در رشته‌های مختلف علمی، هنری، پژوهشی کم نداریم و یکی از رشته‌هایی که معلولان به‌ویژه نابینایان توانستند حرفی برای گفتن داشته باشند، قرآن است. انگیزه بانوان کشورم همچون زهرای تلخابی برای حفظ قرآن بی‌نظیر است؛ چراکه به کمک والدین خود قدم در مسیری گذاشته است که هر انسان سالم از نظر جسمی و ذهنی نمی‌تواند. اقدام دختران و پسران معلول سرزمینم که گامی برای رونق فرهنگ قرآن برمی‌دارند ستودنی و قابل تحسین است؛ چراکه برای توسعه این فرهنگ شعار نمی‌دهند، بلکه عمل می‌کنند.