Ano ang Sinabi ng Qur’an/32 Pinakamasaklaw na Talata ng Qur’an
Ito ay talata 177 ng Surah Al-Baqarah: “Ang katuwiran ay hindi natutukoy sa pamamagitan ng pagharap sa Silangan o Kanluran sa panahon ng pagdarasal. Ang katuwiran ay binubuo ng paniniwala sa Diyos, sa Araw ng Paghuhukom, sa mga anghel, sa mga Aklat ng Diyos, sa Kanyang mga Propeta; ang pagbigay ng pera para sa pag-ibig ng Diyos sa mga kamag-anak, mga ulila, mga dukha, at sa mga nasa paglalakbay at nangangailangan ng agarang pera, mga pulubi; upang palayain ang mga alipin at maging matatag sa pangdasal, magbayad ng buwis sa panrelihiyon (zakat), tumupad ng mga pangako ng isang tao, at magtiis sa kahirapan, sa kagipitan, at sa panahon ng digmaan. Ang mga taong gumagawa nito ay tunay na matuwid at banal.”
Iyon ay itinuturing na pinakasaklaw na talata ng Banal na Aklat at ang Banal na Propeta (SKNK) ay sinipi na nagsasabi na sinumang kumilos ayon sa mga turo nito, ang kanyang pananampalataya ay magiging ganap.
Sa larangan ng pananampalataya, iyon ay tumutukoy sa paniniwala sa Diyos, sa mga anghel, mga Sugo ng Diyos at mga banal na aklat at sa larangan ng Amal (kilos), ito ay nagsasalita tungkol sa mga gawaing pagsamba katulad ng mga pagdasal, mga isyu sa ekonomiya katulad ng Zakat (paglilimos), mga isyung panlipunan katulad ng pagpapalaya sa mga alipin, mga isyung militar katulad ng pagkakaroon ng pagtiis sa mga labanan, at mga sikolohikal na isyu katulad ng pagtitiis at katatagan ng loob sa harap ng mga problema.
Sa mga tuntunin ng etika, binibigyang-diin nito ang pagiging tapat sa mga pangako ng isang tao, pag-iiwan ng kalakip sa makamundong mga isyu at pagpapakita ng awa at pagtulong sa mahihirap.
Ang pananampalataya sa Diyos ay humahantong sa pagpapasakop sa katotohanan at ang pananampalataya sa Araw ng Pagkabuhay ay nagdudulot ng mataas na pag-iisip at paghahangad ng matataas na mga layunin. Ang pananampalataya sa pagkakaroon ng mga anghel ay tanda ng paniniwala sa mataas pa karaniwan. At ang pananampalataya sa mga propeta ay ang paniniwala sa daloy ng patnubay sa buong kasaysayan at isang dahilan na nagpapatunay na ang sangkatauhan ay hindi iniwan sa mundong ito nang walang plano at layunin.
Ang infaq (kawanggawa, paglilimos) ay nagpapahiwatig ng diwa ng pagtutulungan at altruismo, ang pagdasal ay direktang ugnayan sa Diyos, ang Zakat ay pagpaplano at pagkilos upang tulungan ang nangangailangan, at ang pagtutupad sa pangako ng isang tao ay nakakatulong sa pagpapatibay ng mga ugnayan.
Katulad ng para sa Sabr (pagtiis), nakakatulong iyong gawing mas nababanat ang isang tao. Ang Sabr ay tinatawag na ina ng lahat ng mga birtud at ang Banal na Qur’an ay tumutukoy dito bilang ang landas patungo sa paraiso. Ang mga may Sabr sa mundong ito ay binibigyan ng matayog na katayuan sa paraiso at binabati sila ng mga Anghel.“ ‘Kapayapaan ang sumainyo, sapagka’t kayo ay naging matiyaga.' Pinakamaganda ang Walang Hanggang na Tirahan." (Surah Ar-Raad, Talata 24)
Sinabi rin ng Qur’an tungkol sa mga banal na pinuno: "Nang sila ay matiyaga, ginawa Namin mula sa kanila ang mga pinuno, na pumapatnubay sa Aming Kautusan at sila ay nakatitiyak sa Aming mga talata." (Surah As-Sajdah, Talata 24)
Tungkol sa Infaq, iyon ay isang kinakailangan para maabot ang perpektong Taqwa (may takot sa Diyos, kabanalan). "At yaong sa kanilang kayamanan ay mayroong takdang bahagi para sa mga nangangailangan at mga pinagkaitan." (Surah Al-Maarij, Mga Talata 24-25)
Mababasa rin natin sa mga Hadith na mayroong bahagi ng kayamanan ng mayayaman na pag-aari ng nangangailangan at ang sinumang natutulog na busog ang tiyan habang ang kanyang kapwa ay nagugutom ay walang ganap na pananalig sa Diyos at sa Araw ng Paghuhukom.
Ang ilang mga mensahe ng talata 177 ng Surah Al-Baqarah ayon sa Pagpapakahulugang Noor ng Banal na Qur’an:
1- Dapat tayong tumuon sa nilalaman ng relihiyon sa halip na sa hitsura at dapat nating subukang huwag magambala sa mga pangunahing layunin.
2- Isa sa mga misyon ng mga propeta at banal na mga aklat ay baguhin ang kultura ng mga tao.
3- Ang pananampalataya ay nangunguna kaysa Amal.
