وضعیت اکران برای فیلم‌های ارزشی مساعد نیست

اسماعیل براری، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره وضعیت حاکم بر اکران‌های سینمایی گفت: متأسفانه فیلمسازی چون من در برهوتی گرفتار آمده که به واسطه اکران نشدن فیلم‌هایش، امکان فیلمسازی از او گرفته شده است. گواه این ادعا عدم نمایش دو فیلم «جعبه مرگ» و «دوازده صندلی» است که پس از سالها امکان نمایش آن فراهم نیامده است. فیلم اولم که هنوز پس از 10 سال پروانه نمایش دریافت نکرده و فیلم «دوازده صندلی» نیز چند وقت پیش پروانه نمایش گرفت، اما پخش‌کننده‌ای حاضر به اکران این فیلم نشد.

وی افزود: سینما همانند سکه دو رو دارد. تولید و پخش. در بحث تولید ما شاهد تبلیغات و خبررسانی‌های فراوانی هستیم. برای این قسمت جشنواره‌های مختلف برگزار می‌شود و جایزه‌های بسیار داده می‌شود، اما آن روی سکه که مربوط به اکران می‌شود، در اختیار آدم‌هایی است که اهالی سینما آنها را نمی‌شناسند. در این قسمت است که پول در گردش است، وگرنه در بحث تولید که پولی رد و بدل نمی‌شود. برای همین هم در این حوزه مافیایی حاکم شده که اجازه خودنمایی را از فیلم‌های مستقل می‌گیرد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا معمولا وضعیت اکران برای فیلم‌های ارزشی و دفاع مقدسی، نامطلوب است در حالی که شعارهای بسیاری از حمایت از تولیدات سر داده می‌شود؟ گفت: این حمایت‌ها بیشتر در حد حرف باقی مانده است، اما در عمل می‌بینیم فیلم‌هایی که از مضامین ارزشی بهره می‌برند معمولا اکران مناسبی ندارند. برای مثال باید دید وقتی یک فیلم دفاع مقدسی قرار است اکران شود آیا اجازه سرگروهی به آن داده می شود یا این‌که چند درصد از سینما‌داران با نمایش آن در سینماهای خود موافق هستند.

این کارگردان ادامه داد: در این میان باید فیلم‌هایی نظیر «معراجی‌ها» یا «چ» را استثنا دانست، چون این فیلم‌ها با حمایت‌های بخش‌های پرقدرت تولید شده‌اند و حامیان آن این توان را دارند که در زمینه اکران برای خود شرایطی مناسبی فراهم کنند. برای همین هم در بحث گیشه به موفقیت دست پیدا می‌کنند، اما اکثریت فیلم‌هایی که در حوزه سینما جنگ یا آثار دینی و انقلابی تولید می‌شوند، چنین وضعیتی را ندارند.

براری در پایان پیشنهاد کرد: باید سینماهای بخش دولتی حمایت‌کننده فیلم‌های ارزشی و انقلابی باشند، چون سینمادار بخش خصوصی به دلیل بازگشت سرمایه‌اش کمتر مایل به فعالیت در این حوزه است. در انتها باید بگویم که حمایت از اکران فیلم‌های ارزشی تنها یک عمل متعهدانه نیست، بلکه نوعی فرهنگ‌سازی برای نسل جوان و آینده است تا با افتخارتشان بهتر آشنا شوند.