جاماندگان از پیاده‌روی اربعین چگونه همگام زائران شوند/ جا پای حسین(ع) بگذاریم
گروه جامعه: کارشناس مذهبی حج و زیارت با اشاره به دو معنایی که از حدیث امام صادق(ع) در خصوص پیاده‌روی اربعین می‌توان استنتاج کرد، گفت: آنهایی که نتوانستند بروند اما معرفت‌شان را بیشتر کرده‌اند ثواب‌شان از آنهایی که رفتند اما بدون معرفت، بیشتر است.
حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی موسوی شاهرودی، کارشناس مذهبی حج و زیارت در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در پاسخ به این سؤال که افرادی که نتوانسته‌اند به پیاده‌روی اربعین کربلا بروند، چگونه می‌توانند از ثواب عظیم این روز بهره‌‌مند شوند، گفت: یکی از شعائر و علائم شیعه زیارت اربعین است.
وی با اشاره به حدیثی از امام صادق(ع) که فرموده‌اند: «من خرج من منزله یرید زیارة قبر الحسین بن علی(ع) ان کان ماشیا کتبت له بکل خطوة حسنة و محا عنه سیئة...؛ هر کس به قصد زیارت امام حسین(ع)، پیاده از خانهاش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنهای مینویسد و گناهی از او میزداید»، گفت: ثواب نهایی زیارت اربعین برای کسانی است که به این دستور عمل کرده و پیاده به سوی کربلا عازم می‌شوند اما ما هم نباید مأیوس باشیم.
این بیت، بیت کرم و امید است نباید ناامید شد
این کارشناس مذهبی کشورمان تصریح کرد: این بیت، بیت کرم و امید است و آنها که نتوانسته‌اند به پیاده‌روی اربعین بروند نباید ناامید باشند. کسانی که تأسف نرفتن به این سفر را می‌خورند، رنج نرفتن را احساس می‌کنند و در کنار این تأسف تلاش می‌کنند معرفت کامل به هدف امام حسین(ع) را پیدا کرده و از راه دور سلام خالصانه‌ای به آن حضرت عرض می‌کنند، چه بسا ثواب‌شان از رفتن و کم معرفت داشتن بیشتر است.
وی ادامه داد: در روایت‌ها گفته شده است که پیاده به زیارت امام حسین(ع) رفتن ثواب زیادی دارد اما معنای اصلی این احادیث می‌تواند این باشد که یعنی جا پای آن بزرگواران بگذاریم و راه امام حسین(ع) را برویم. البته در حق کسانی که این زحمت را تقبل کرده و به سفر پیاده اربعین رفته‌اند جفا نمی‌کنیم اما ممکن است در بین آنها کسانی باشند که معرفت واقعی را نداشته و مثلاً با دیدن کثرت جمعیت عازم این سفر شده‌اند.
حجت‌الاسلام موسوی شاهرودی در تشریح احادیث مطرح در این خصوص عنوان کرد: از این عبارت که پیاده رفتن به زیارت امام حسین(ع) افضل است، به ضمیمه روایت‌های دیگر می‌توان استفاده کرد که آنهایی که در این ایام قصد کرده تصمیم می‌گیرند، معرفت حاصل می‌کنند، پای خود را جای پای آن بزرگواران و جای پای امام حسین(ع) به عنوان معلم عشق، آزادی، حریّت و عبودیت در مقابل ذات اقدس می‌گذارند قطعاً به آن ثواب رسیده‌اند و با افرادی که توفیق سفر پیاده اربعین را داشته‌اند شریک بلکه از برخی از آنها بالاتر و والاتر هستند.
وی به روایت‌هایی که انسان را به مقام همنشیتی ائمه(ع) می‌رساند اشاره و تصریح کرد: در روایت‌های بسیاری می‌بینیم که اگر کسی به پدر و مادر خود محبت کند، به مریضی سر بزند، مهر و محبتی به دیگری بکند، دست افتاده‌ای را بگیرد و ... همنشین ائمه اطهار(ع) و شهدا در بهشت خواهد بود. اما چه چیزی آنها را در جایگاه همنشینی با ائمه اطهار(ع) قرار می‌دهد؟ اینکه پای خود را جای پای آن بزرگواران قرار داده‌اند.
جا پای امام حسین(ع) بگذاریم و با پای دل به زیارت اباعبدالله(ع) برویم
این کارشناس مذهبی کشورمان ادامه داد: بنابراین اینکه گفته شده پیاده یک معنای ظاهری دارد که از شهرهای خود به طرف کربلا حرکت کنیم و معنای دیگری هم می‌توان برای این مطلب در نظر گرفت و آن اینکه جا پای امام حسین(ع) بگذاریم و با پای دل به زیارت اباعبدالله (ع) برویم.
وی به ویژگی مشترک اعمال اربعین نیز اشاره و عنوان کرد: اعمالی که برای روز اربعین امام حسین(ع) در کتاب مفاتیح‌الجنان و کتب روایی توصیه شده هیچ‌کدام اختصاص به راه نزدیک ندارد و همه این زیارت‌ها راه دور و نزدیک را شامل می‌شود به غیر از زیارت امام حسین(ع) در کربلا که به حضور فیزیکی اشاره شده است.
موسوی شاهرودی در پایان تصری کرد: این ادعیه انسان غایب را مانند انسان شاهد به ثواب والا می‌رساند.
باتوجه به خیل عظیم مسافران کربلا و وجود مشکل در تهیه وسیله نقلیه در هنگام بازگشت به وطن...بهتر نیست ما جاماندگان قدمی در کمک به این جمعیت برداشته و با وسیله نقلیه خودمون به استقبالشون بریم و هر کسی هر چند نفری که میتونه را به شهرش برسونه(صد البته صلواتی ) ، تا شاید ما هم از کربلایی ها محسوب شویم.باز نشر دهید تا هر کسی می تونه وارد میدان بشه