خاطراتی از آیت‌الله مهدوی کنی/ عیدی دادنی که ترک نمی‌شد + تصویر
گروه دانشگاه: رئیس دانشکده معارف اسلامی و مدیریت امام صادق(ع) که حدود ۲۶ بهار را با درس‌های اخلاقی آیت‌الله مهدوی کنی، رئیس فقید این دانشگاه آغاز کرده است، از خاطرات خود با استاد برایمان می‌گوید.
غلامرضا گودرزی، رئیس دانشکده معارف اسلامی و مدیریت امام صادق(ع) در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، با تبریک ایام نوروز، اظهار کرد: ان‌شاء‌الله سال 94، سال خوب و پر خیر و برکتی برای همه مردم کشورمان باشد و امیدوارم سال جدید که با یاد حضرت فاطمه زهرا(س) به استقبالش می‌رویم، سالی باشد که از آن بزرگوار و تاریخی که خلق کرد، درس بگیریم.
وی افزود: دو بحث درباره آن حضرت باید تأکید شود که بخشی از آن مغفول است؛ یکی بحث عفاف و حجابی که داشتند و یکی هم پایداری ایشان در مسیر حق ولایت حضرت علی(ع). اینها برای ما درس باشد. امسال را که به نام حضرت زهرا(س) شروع می‌کنیم، سعی کنیم این دو موضوع را حداقل در خودمان تقویت کنیم.
شیوه خاص آیت‌الله مهدوی در تبریک عید
گودرزی در ادامه به ذکر خاطره‌ای پرداخت و گفت: از دوران‌های زیاد و بهارهای مختلفی که آمدند و رفتند خاطره‌های زیادی در ذهن انسان می‌ماند، اما آن چیزی که به ذهنم می‌رسد و شاید نکته خاصی در آن باشد، ضمن اینکه یادی هم به‌عنوان وظیفه خود از استادم مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی می‌کنم. خاطرم است که نزدیک 26، 27 سال توفیق داشتم که عیدها بعد از برگشت از تعطیلات و یک بار هم قبل از آغاز تعطیلات در دو مقطع خدمت حاج آقا می‌رسیدم؛ چه در جلسات خصوصی‌تر و چه در جلسات عمومی‌تر. دو سه تا نکته به ذهنم می‌رسد که از حاج آقا ذکر کنم که هم یادی از ایشان شود و هم بالاخره استاد اخلاق ما بودند و هرچه در اخلاق داریم از ایشان داریم.
وی ادامه داد: خاطرم هست که هر سال در روزهای پایانی سال، تبریک یا متنی را خدمت حاج آقا از باب شاگردی می‌فرستادم. مثل من هم افراد زیادی بودند که برای حاج آقا پیام تبریک می‌فرستادند. معمولاً بعد از تعطیلات که سرکار برمی‌گشتم در اولین روز کاری بعد از عید، نامه‌ای می‌دیدم که با دست خط خودشان نوشتند و متقابلاً تبریک گفته‌اند. ایشان اصرار زیادی داشتند که اگر کسی به ایشان تبریک می‌گوید در هر مقام، پستی و هر جایگاهی که هست، خودشان با دستخط خودشان تبریک بگویند و در واقع این ادبی که فرد کرده را پاسخ بدهند و معمولاً هم ذیل دستخطشان بستگی به حال و هوای نامه و ... نکته‌ای اخلاقی را به افراد یادآوری می‌کردند. همچنین در احوالات دیگر نیز همواره با دستخط خودشان تشکر می‌کردند، هنگامی که خواهر ایشان درگذشته بود با دستخط خودشان از ما برای عرض تسلیتی که گفته بودیم تشکر کردند.
جای خالی استاد اخلاق در بهار 94
رئیس دانشکده معارف اسلامی و مدیریت امام صادق(ع) اظهار کرد: نکته دیگر باز به بعد از تعطیلات بر می‌گردد. معمولاً اولین روز کاری که به دانشگاه می‌آمدیم، نزدیک اذان ظهر حاج آقا در دفترشان حضور داشتند و همه اساتید، مدیران، دوستان قدیمی حاج آقا، دانشجویان و هر کسی ـ چون درب باز بود ـ خدمت حاج آقا می‌آمدند و حضوری تبریک سال را می‌گفتند. بعد از چند دقیقه که می‌نشستند و پذیرایی که حاج آقا می‌کردند، معمولاً صحبت اخلاقی بسیار خوب داشتند. خاطرم هست صحبتی که حاج آقا می‌کردند بدون هیچ اغراقی برای یک سال موتور محرکه‌ای بود. حال که این را برای شما تعریف می‌کنم واقعیت این است که افسوس می‌خورم که ما سال 94 را در حالی شروع می‌کنیم که از این نعمت محروم شدیم. معمولاً مجلس خیلی باشکوهی بود. حاج آقا همیشه می‌گفت که این رسمی که شما دارید، باعث می‌شود که ما هم یک بحث اخلاقی یاد بگیریم. خاطرم هست یک سال ایشان در مورد اخلاق صحبت کردند، یک سال در مورد تحولی که ما در ایام سال نو از خداوند می‌خواهیم و اینکه ان‌شاء‌الله تغییر و تحولی که اتفاق می‌افتد حال ما را هم نیکو کند. این خوب بودن حال را حاج آقا تفسیر می‌کردند. در یک سال به‌طور مثال در مورد مباحث فرهنگی صحبت می‌کردند.
آیت‌الله مهدوی به همه بدون توجه به جایگاهشان احترام می‌گذاشت
وی گفت: این قدری که در ذهنم مرور می‌کنم دو تا از بحث‌ها شاه‌بیت همه صحبت‌های حاج آقا بود؛ یکی بحث تقوا بود و دیگری مدیریت زمان. تأکید زیادی بر آن داشتند که امسال سعی کنید بیشتر به خدا نزدیک شوید، تقوا و اخلاق را خیلی تأکید داشتند. به دانشجو می‌گفتند به استادت احترام بگذار، به استاد هم می‌گفتند به دانشجویت احترام بگذار. واقعاً هم برایشان فرقی نمی‌کرد. اگر وضعیت جسمی‌شان جواب می‌داد اگر دانشجو می‌آمد بلند می‌شدند، استاد هم می‌آمد بلند می‌شدند و احترام می‌گذاشتند. ما در احادیث شنیدیم فردی خدمت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) آمد و درخواست کمک کرد. امام حسین(ع) کمتر از آن مقداری که امام مجتبی(ع) کمک کرد، به مستمند صدقه داد، وقتی پرسیدند فرمود برادر بزرگتر است و عدالت این است که من که برادر کوچکتر هستم کمتر از او اقدام کنم. حاج آقا این را خیلی تأکید داشتند ضمن اینکه احترام همه را رعایت می‌کردند شأن و جایگاه‌ها را هم حفظ می‌کردند.
گودرزی عنوان کرد: نکته دیگر مدیریت زمان بود. اینکه زمان و لحظه‌ها را قدر بدانیم. هر سال تأکید می‌کردند که یک سال دیگر گذشت، به تعبیر خودشان یک سال دیگر ما پیر شدیم حواسمان باشد اگر گناهی و خطایی داریم سال‌های بعدی را جبران کنیم. تأکید ایشان خودش برای ما موضوعیت داشت.
برای شرکت در جلسه بعد از عید آیت‌الله مهدوی روزشماری می‌کردیم
وی عنوان کرد: نکته دیگر مراسم ایشان، جمع کردن ما کنار هم بود. دانش‌آموخته، دوستان قدیمی، دانشجویان و استادان همه بودند. خیلی تأکید داشتند که در این محفل، کم اما مفید صحبت شود. فرصت بیشتری داده شود که افراد دیداری تازه کنند و این مودت و دوستی و تازه شدن دیدارها در این مجلس شکل بگیرد. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم ما خیلی از مواقع روزشماری می‌کردیم که این جلسه برگزار شود و هم خدمت حاج آقا باشیم و هم در یک جمع بزرگتر با محبت و صمیمت خیلی بالا از حاج آقا درس بگیریم و از نکاتی که می‌گفتند استفاده کنیم.
عیدی‌دادن آیت‌الله مهدوی در روز تولد امام حسن(ع) ترک نمی‌شد
وی گفت: حاج آقا یک عیدی همیشه می‌دادند و تعداد هم برایشان مهم نبود، اگر یک نفر می‌آمد یا پنج هزار نفر، ایشان عیدی می‌دادند. آن هم روز تولد امام حسن مجتبی(ع) در ماه مبارک رمضان بود. حتی در روزهای آخری که ایشان بیمار بودند قبل از اینکه بیماریشان اوج بگیرد، در رمضان سال قبل از رحلتشان که کمرشان درد می‌کرد و ناراحتی داشتند ولی باز آمدند و در مسجد دانشگاه نشستند و بعد از نماز به همه عیدی دادند. حاج آقا شوخ طبع بودند، می‌گفتند: «این عیدی که می‌دهم را ببرید برای خانواده‌تان، زولبیا بامیه بخرید، حالا هر چقدر که می‌شود یک کیلو، نیم کیلو یا صد کیلو می‌شود، زولبیا بامیه بخرید ببرید با خانواده مصرف کنید». عیدی دادن رسمی حاج آقا در واقع روز میلاد امام حسن مجتبی(ع) بود. ایشان خیلی به کریم اهل بیت(ع) ارادت داشتند.
توصیه آیت‌الله مهدوی، همواره جدی گرفتن کار بود
گودرزی عنوان کرد: در اول سال بحثی می‌کردند که ناظر به بحث زمان بود. با این مضمون که همین اول سال که بالاخره کارها را می‌خواهید شروع کنید، تعبیری داشتند که خیلی قشنگی بود. می‌گفتند کار را جدی بگیرید. می‌گفتند هر کاری را که انجام می‌دهید، جدی بگیرید چون با این جدی گرفتن، ان‌شاء‌الله کار قوام پیدا می‌کند. وقتی همه ما و هر کس در هر کاری که هست کارش را جدی بگیرد، کشور و اسلام رشد می‌کند. این تأکید را معمولاً در ابتدای سال ایشان داشتند.
وی با اشاره به ادامه سنت آیت‌الله مهدوی کنی در دانشگاه امام صادق(ع)، گفت: در سال جدید هم دوستان برای برگزاری جلسه بعد از عید برنامه‌ریزی کرده‌اند. حاج آقا همیشه به ما سفارش می‌کردند که سنت‌هایی را که من داشتم تا می‌توانید زنده نگه دارید؛ لذا دوستان برنامه‌هایی تدارک دیده‌اند که ان‌شاء‌الله اول سال 94 باز یک چنین مراسمی باشد. البته جای خالی حاج آقا همیشه در دل ما خواهد بود. شاید کسی از دوستان و یا بعضی از خوانندگان ما که اینها را می‌خوانند، تصور کنند ما غلو می‌کنیم؛ اما این یک واقعیت است. فرد باید در دانشگاه امام صادق(ع) باشد تا متوجه این واقعیت باشد. بسیاری از دانشجویان ـ نمی‌گویم همه چون اهل غلو نیستم ـ ولی بسیاری از دانشجویان و اساتید به‌ویژه آن‌هایی که مثل ما یک مقداری تداوم ارتباطشان با حاج آقا زیاد بوده است، شاید باور نشود اما همچنان داغ از دست دادن حاج آقا در دل همه ما است و به معنی واقعی کلمه داغ داغ است. اما در حد خودمان سعی کردیم که برنامه ایشان تعطیل نشود؛ لذا امیدوارم که در ابتدای سال 94 باز این برنامه باشد و ما در خدمت دانشجویان، شاگردان و دوستان ایشان باشیم.
رئیس دانشکده مدیریت و معارف اسلامی دانشگاه امام صادق(ع) به بیان یک جمله نوروزی به‌منظور عیدی به مخاطبان ایکنا پرداخت و گفت: حدیثی از امام صادق(ع) است که آن حضرت فرموده است: هیچ نوروزی نیست، مگر اینکه ما در آن روز منتظر فرج هستیم. سال‌ها فکر می‌کردم که چه دلیلی می‌تواند داشته باشد که در نوروز هم یادی از امام زمان(عج) و موضوع فرج کنیم. دلایل متعددی دارد، اما به فکرم می‌رسد که خیلی حدیث دقیق است. نوروز روزی است که شما وقتی زمستان سرد را دیدید، حالت افسردگی درخت و گیاه را ـ البته زمستان زیبایی‌‌های خاص خودش را هم دارد ـ اما حالت افسردگی و به تعبیری مرگ درختان را دیده‌ایم. وقتی نسیم بهاری می‌وزد همه چیز دوباره جان می‌گیرد. مانند اینکه درختی که تا دیروز خشک بود با این نسیم الهی که وزید، برگ و شکوفه پیدا کرد و گویی سالیان سال است که در حال زندگی است.
در نوروز به یاد امام زمان(عج) باشیم
وی اظهار کرد: اگر در نوروز به یاد امام زمان(ع) باشیم، یکی از بزرگترین عبادت‌ها، خودسازی‌ها و طی طریق‌ها را به معنی واقعی کلمه‌اش کرده‌ایم. در این زمستان سردی که در دوران غیبت هستیم و بشر به آن مبتلا شده، خیلی‌ها گمان می‌کنند که این درخت باور به ظهور در ذهن بعضی‌ها ممکن است کم‌بار شده است؛ اما به محض اینکه نسیم فرج به ما بخورد به امید خدا چون ریشه‌دار هستیم، این ریشه‌ها ان‌شاء‌الله کمک خواهد کرد و شکوفا می‌شویم. به روایتی همه علم بشر، دانش بشر، معانی و همه چیز شکوفا می‌شود؛ لذا اگر بخواهم یک جمله را به مخاطبان شما عیدی بدهم این است که ان‌شاء‌الله در ناب‌ترین ساعات سال که قلب هر انسانی می‌شکند و با خدای خود راز و نیاز می‌کند و با توجه به اینکه خداوند در قلب‌های شکسته است، از روی خلوص، فرج مولایمان امام زمان(عج) را از خدا بخواهیم. نوروز را ان‌شاء‌الله مهدوی شروع کنیم، مهدوی ادامه بدهیم و سال 94 را در صحت و سلامت مهدوی با ظهور آن حضرت اگر خداوند بخواهد ان شاء‌الله، به پایان ببریم.
