نگاهی مجمل به تاریخچه مسجد زینبیه اعظم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، مسجد زینبیه اعظم زنجان محل تجمع عاشقان خاندان عصمت و طهارت و مشتاقان حقیقت است. آنانی که همه ساله روز یازدهم محرم در قالب دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان، زیر بیرق‌های رنگی این مسجد گردهم می‌آیند تا بر مصیبت زینب کبری(س) دخت علی مرتضی بگریند و پیام قیام کربلا را که نسل به نسل، سینه به سینه نقل شده را بر خیابان‌های این شهر فریاد کنند.
در روزگار گذشته باغچه‌ای درون کهن دژ زنجان قرار داشت، صاحب باغچه هر روز از گوشه‌ای از باغچه که در آن گل‌های محمدی روئیده بود صدای ناله و «یا زینب» می‌شنود، گاهی گویی چراغی زیر گل‌ها روشن می‌شود بدین ترتیب صاحب باغچه تصمیم می‌گیرد آن قسمت را به تکیه‌ای تبدیل کرده و نام آن را زینبیه می‌نهد و از این رو محلی که باغچه در آن قرار داشت از آن زمان تا کنون به محله زینبیه معروف می‌شود.
به گفته حاج‌سجاد احمدچور، رئیس هیئت امنای مسجد زینبیه، این اتفاق بین سال‌های 1020 تا 1022 هجری قمری رخ داده است. وی عنوان می کند: «تا زمانی‌ که صاحب باغ زنده بود هر ساله در ایام محرم و صفر به مدت دو ماه محل مذکور را سیاه پوش می‌کرده و مراسم عزاداری و سوگواری سالار شهیدان و سرور آزادگان جهان در آن محل برگزار می‌شده است. وی در زمان حیات خود وصیت می‌کند پس از وفاتش، مراسم عزاداری را همه ساله برگزار و هزینه آن را از عایدی باغچه تامین کنند.
وی ادامه می‌دهد؛ این محل سه بار تجدیدی بنا شده است، بار اول به سال 1092 هجری قمری با تیر چوبی احداث می‌شود، بار دوم بانویی به نام زینب خانم هزینه تبدیل آن را به مسجد متقبل می‌شود که به سال 1292 صورت می‌گیرد و بار سوم در سال 1395 هجری قمری مطابق با سال 1354 شمسی به همت مردم زنجان و عاشقان اهل بیت این مسجد تجدید بنا شده است. در چند سال اخیر نیز برای رفع کمبود فضا چهار باب از ساختمان‌های همجوار مسجد خریداری شده و در توسعه مسجد زینبیه اعظم زنجان از آن استفاده شده است.
به گزارش ایکنا، دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان طی ششمین اجلاس سراسری شورای عالی سیاست‌گذاری ثبت کشور در فهرست میراث معنوی به شماره 722 در زمره آثار میراث ناملموس به ثبت رسیده است.