گفت‌وگو با یادگار آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی/ فقیهی که تا پایان عمرش رازش را نگه داشت

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، در سلسله گزارشات در محضر علماء این بار به زندگی آیت‌الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی اشاره می‌‌کنیم و در این باره با آیت‌الله سید محمد حسین میرسجادی، که از نوادگان و یادگار آیت‌الله العظمی آسید ابوالحسن مدیسه‌ای ملقب به اصفهانی هستند مصاحبه‌ای داشتیم.


مختصری از زندگی نامه آیت‌الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی


سید ابوالحسن در سال 1284ق. در دهکده کوچک « مدیسه» لنجان اصفهان پا به عرصه وجود نهاد. وی در اصل از سادات موسوی شهر بهبهان بود؛ سید ابوالحسن دروس ابتدایی طلبگی را در زادگاه خود روستای مدیسه لنجان نزد یکی از روحانیون آن دیار آغاز کرد و پس از گذراندن دوره ابتدایی تصمیم گرفت به حوزه علمیه اصفهان که در آن عصر یکی از حوزه‌های مهم شیعی به شمار می‌رفت مهاجرت نماید. او در اصفهان از محضر استادانی هچون آیت‌الله کلباسی، آيت‌الله چهارسوقی، آیت‌الله درچه‌ای و آيت‌الله جهانگیرخان قشقایی و... بهره‌های فروان برد و در همین ایام خود نیز به تدریس ادبیات عرب و فقه و اصول می‌پرداخت. هنوز به سن 24 قدم ننهاده بود که به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالی حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307ق. رهسپار عراق گردید. و از محضر بزرگانی چون آیات اعظام میرزا محمد حسن شیرازی، میرزا حبیب‌الله رشتی، فاضل شربیانی، شیخ محمدحسن مامقانی، سید محمد کاظم یزدی، آخوند خراسانی، میرزا محمد تقی شیرازی و آیت‌الله شریعت اصفهانی کسب فیض کرد. و از تألیفات آیت‌الله العظمی اصفهانی می‌توان به انیس‌المقلدین، حاشیه بر تبصره علامه، حاشیه برالعروة الوثقی، حاشیه بر نجاة العباد، ذخیرة العباد و... اشاره کرد. و از شاگردان آنها می‌توان به سید محمود شاهرودی، سردار کابلی، علامه طباطبایی، شیخ علی علیاری تبریزی و... اشاره کرد. تا واپسین سال حیات خویش در نجف اشرف ماندگار بود. او در اواخر عمر خویش دچار ضعف مزاج گردید و به بیماری‌های گوناگونی مبتلا شد. روزی در اثر سانحه‌ای در زمین خورد و پس از بازگشت به کاظمین در شب نهم ذی‌الحجه 1365ق. در 81 سالگی دارفانی را وداع گفت. در صحن مطهر امیرالمؤمنین(ع) و کنار قبر فرزند شهیدش سید محمد حسن و آرامگاه آیت‌الله خراسانی به خاک سپرده شد.
صفت بارز آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی


آیت‌الله سید محمد حسین میرسجادی مدرس خارج حوزه در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، به صفات آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی اشاره کرد و تشریح کرد: ایشان یک صفات ممتازی داشت که در دیگران پیدا نمی‌شد یا اینکه خیلی کم پیدا می‌شد گذشته از مراتب علمی و تقوا و اینها یک امتیازهای دیگری داشت مثلا یکی از امتیازهای ایشان خیلی کتوم بود؛ سر نگه‌دار بود. اسرار ایشان را هیچکس حتی نزدیک‌ترین شخص به ایشان هم اطلاع نداشت.


یادگارآیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی ادامه داد:  دومین امتیاز ایشان این بود که یک حافظه قوی داشت که قضایایی که از ایشان واقعا بعد از 10 سال 15 سال نقل می‌کنند تمام این خاطره‌ها در ذهنش بود این دو تا ویژگی در ایشان کمتر در دیگران دیده شده است .


آیت‌الله میرسجادی افزود: خیلی کارهای ایشان مخفیانه بود که کسی متوجه عبادت‌هایشان، زیارت‌هایشان و دعاهایشان نمی‌شد وقتی به حرم مشرف می‌شدند شروع می‌کردند به زیارت جامعه خواندن و در حال این زیارت خواندن اشک می‌ریختند سر مبارکش را پایین آورده بودند که کسی متوجه نشود وقتی بلند می‌شدنند می‌دیدند که جلوی لباس ایشان از اشک خیس شده است.


رمز موفقیت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی


استاد اخلاق حوزه تشریح کرد: عمده‌اش این بوده که توجه به عنایات الهی داشتند و إلا ایشان معاصرین متعددی داشتند و برای هرکدام فعالیت‌هایی داشتند و من از یکی از شاگردان مبرز ایشان به نام آیت‌الله میرزا حسین فقیه سبزواری شنیدم که می‌گفتند: « آیت‎‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی تا الان یک قدم برای مرجعیت برنداشته است و هر چه بوده از عنایات الهی بوده است.»
خاطره‌ای از ایشان دارید بفرمایید؟


من شخصا سنم این طوری نبوده که خاطره‌ای داشته باشم. من هشت ساله بودم که ایشان فوت کردند ولکن بزرگانی هستند که خاطراتی داشتند که نقل کردند.
اگر بخواهید آيت‌الله العظمی آسید ابوالحسن اصفهانی را در یک جمله معرفی کنید چه می‌فرمایید؟
آیت‌الله میرسجادی، در پایان در یک جمله مرحوم آیت‌الله آسید ابوالحسن اصفهانی را معرفی کردند و تشریح کردند: آیت‌الله اصفهانی، یک شخصیت بارزی بود که هنوز ارزش ایشان کمتر شناخته شده است.








علیرضا برومند