تخریب بقیع، نقطه عطفی در تاریخ مظلومیت شیعه

حجت‌الاسلام سید آیت‌الله احمدی، کارشناس تاریخ مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در خصوص وجوه اهمیت تخریب قبرستان بقیع گفت: در طول تاریخ، به خصوص تاریخ اسلام یک سری حوادثی اتفاق افتاده است که در تاریخ نمود خاصی پیدا کرده. یکی از این حوادث مهم ماندگار، جریان تخریب قبور بقیع است. با اینکه نزدیک یک قرن از این مسئله می‌گذرد اما هنوز این حادثه در ذهن مسلمانان و بخصوص شیعیان یک مسئله خیلی تازه‌ای است. گویا اینکه به تازگی این مسئله اتفاق افتاده.

وی افزود: اهمیت این مسئله که ما به عنوان تخریب قبور ائمه بقیع از آن یاد می‌کنیم، در حقیقت عامتر از این معنا است. توضیح مطلب این که روز 8 شوال، روز تخریب بقیع است و نه تنها تخریب قبور ائمه بقیع. در عربی از این روز به عنوان «یوم‌الهدم» یاد می‌کنند.  این اتفاق که در سال 1344 قمری رخ داد در واقع یک حادثه و یک جنایت بود که از طرف وهابیت به وقوع پیوست.

وی ادامه داد: این قبرستان، قدیمی ترین قبرستان مسلمانان است.  قبرستانی است که وقتی یکی از صحابه پیامبر(ص) از دنیا می‌رفت در این قبرستان در مدینه به خاک سپرده می‌شد.  اهمیت تخریب بقیع از این جهت است که بقیع، تنها یک قبرستان نیست بلکه نماد و سند مظلومیت شیعه و ائمه اهل بیت(ع) است. اهمیت آن به خاطر این است که بقیع در حقیقت یک گنجی است که در بردارنده معارف شیعی است. بقیع در حقیقت بیانگر تاریخ تشیع است. اهمیت این واقعه از این جهت است که بقیع محل عبادت بوده، محل توجه به خداوند تبارک و تعالی بوده است. البته نه اینکه اینجا خودش پرستشگاه باشد، نه اینجا محل عبادت است، محل توجه به خداوند بوده است. بقیع یادآور حوادث صدر اسلام است.

احمدی افزود: متاسفانه از همان صدر اسلام، بعد از رحلت پیامبر(ص)، برخی به دنبال حذف فیزیکی اهل بیت پیامبر(ص) بودند. در زمان حیات ایشان با به شهادت رساندن و مسموم کردن اهل بیت(ع) این کار را انجام دادند و بعد از شهادت ایشان، بعد از دوران حضور اهل بیت(ع)، با حمله به آثار ایشان اهداف خود را پیش می‌برند. از بین بردن آثار اهل بیت(ع) حتی قبل از این واقعه نیز نسبت به پیغمبر(ص) انجام شده بود. عده‌ای که شعار می‌دادند حسبنا کتاب الله، در حقیقت می‌خواستند با این حرف مردم را از خود پیامبر(ص) دور کنند.

وی اضافه کرد: لذا برخی پس از رحلت پیامبر(ص) مانع تدوین یا نقل احادیث پیامبر(ص) شدند و گفتند کتاب خدا برای ما کافی است. حتی اجازه نمی‌دادند احادیث پیامبر(ص) نقل یا تدوین شود. این یک ظلم بزرگ به پیامبر(ص) بود. این تفکر ادامه پیدا کرد و بعدا به صورت برخورد فیزیکی با ائمه اهل بیت(ع) و به شهادت رساندن ایشان خودش را نشان داد. به دنبال آن تلاش کردند که آثار این بزرگواران را از بین ببرند تا هیج اثری از اینها باقی نماند.

وی با اشاره به آیات قرآن کریم اظهار کرد: اینها خواستند با دهان‌های خودشان با دمیدن خودشان نور خدا را خاموش کنند ولی خداوند نور خودش را کامل می‌کند ولو اینکه کافرین و مشرکین از این جهت ناخشنود باشند. اینها هر چقدر تلاش کردند که محبوبیت اهل بیت(ع)، تفکر اهل بیت(ع) را از بین ببرند نتوانستند و بلکه روز به روز این مشعل فروزانتر شد و عشق و ارادت مردم نسبت به اهل بیت(ع) نه فقط در بین شیعه بلکه حتی در بین اهل سنت بیشتر شد.

کارشناس تاریخ خاطر نشان کرد: این تفکر حذف فیزیکی نسبت به خود اهل بیت(ع) و آثار ایشان بعدا گسترده‌تر شد و فراتر از اهل بیت(ع) رفت. زمانی که وهابیت به اسم مبارزه با شرک شکل گرفت، این تفکر وهابیت در حقیقت مبارزه با محبوبیت اهل بیت(ع) بود. چون که نمی‌توانستند این مسئله را تحمل کنند. همان طور که در زمان اهل بیت(ع) محبوبیت اهل بیت(ع) را می‌دیدند و ناراحت می‌شدند و احساس خطر می‌کردند در ادامه هم همین طور بوده است. وقتی رشد تشیع را می‌دیدند و از طرفی محبوبیت اهل بیت(ع) را حتی بعد از مرگ و ممات ظاهری در بین مردم مشاهده می‌کردند این منجر به عصبانیتی شد که متاسفانه ما جلوه‌هایی از آن را امروزه حتی از بعضی رجال سعودی هم می‌شنویم.

وی افزود: قبل از این حمله به مرقد اهل بیت(ع) حتی به زمان ائمه برمی‌گردد. بنی‌امیه و بنی عباس هم در صدد از بین بردن ائمه(ع) و تخریب قبور ایشان بودند و چندین بار قبر امام حسین(ع) را تخریب کردند اما شیعیان باز به بازسازی اینها روی آوردند. لذا از این جهت روشن می‌شود که این واقعه در حقیقت مبارزه و نزاع حق و باطل است. در حقیقت مقابله تفکر اهل بیت (ع) و مخالفین است. این تفکر خطرناک حتی به خود اهل سنت هم رحم نکرده است. لذا در این سال‌های اخیر در عراق قبر چندین نفر از صحابه پیامبر(ص) و بزرگان اهل سنت هم دستخوش تخریب شده است.