به گزارش ایکنا، پخش سریالی با عنوان «مخرج ۷» که در آن به صراحت از تلاش برای توسعه همکاریهای اقتصادی با شرکتهای اسرائیلی سخن گفته میشود و نیز سریال «ام هارون» که متمرکز بر قصه زنی یهودی است و پس از سفرهای بسیار سرانجام در بحرین امروزی ساکن و به پرستاری مشغول میشود باعث شده که بسیاری از فلسطینیان و ناظران سیاسی مسائل عرب به تلاش برای موجه نشان دادن چهره منحوس اسرائیل در بین اعراب واکنش نشان دهند.
عادیسازی روابط بین اعراب و رژیم اسرائیل موضوعی است که در دستور کار صهیونیسم قرار داشته و این موضوع به خصوص بعد از جنگ 6 روزه بین اعراب و اسرائیل در سال 1967 و انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 به یکی از ارکان اصلی سیاست خارجی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
از نظر سیاسی میتوان دلایل مختلفی برای عادیسازی روابط تلآویو با سایر کشورهای عرب منطقه در نظر گرفت. مهمترین این دلایل وجود یک رقیب منطقهای مشترک به نام ایران برای برهم زدن موازنه قدرت علیه رژیم اسرائیل، بینتیجه بودن ائتلافهای نظامی اعراب علیه رژیم اسرائیل در دهههای گذشته و تغییر جهت در نوع نگاه حکومتهای مرتجع عربی منطقه در به رسمیت شناختن رژیم اسرائیل و حمایتهای سیاسی و نظامی ابرقدرتی به نام آمریکا از این رژیم نامشروع است.
در مورد آمریکا، حضور این کشور بعد از جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 در منطقه خاورمیانه(نبرد زمینی بین ارتش آمریکا و عراق برای آزادسازی کویت) پررنگتر شد و سیاستمداران این کشور با توجه به عواقب این جنگ و حمله محدودی که ارتش عراق به اسرائیل داشت، به این نتیجه رسیدند که عادیسازی روابط بین اسرائیل و متحدان عرب آمریکا باید در اولویت سیاستهای منطقهای واشنگتن قرار گیرد. این تلاشها با توجه به مذاکرات مستقیم صلح اعراب و اسرائیل در کنفرانس مادرید در 1991(این کنفرانس نقطه آغاز مذاکرات سازمان آزادیبخش فلسطین با رژیم صهیونیستی بود که به فرآیند سازش ختم شد)، سپس توافقنامه اسلو در 1993 و پیمان صلح رژیم صهیونیستی و اردن در سال 1994 که عمدتاً خارج از قوانین بینالمللی صورت گرفت؛ محملهایی برای عادیسازی روابط و سازش با رژیم صهیونیستی بودند.
در دوره دولت باراک اوباما روند عادیسازی به دلیل تغییرات شدید ژئوپلتیکی، که در خاورمیانه و بعد از 11 سپتامبر 2001 رخ داد، به طور قابل توجهی کُند شد. در واقع، پیامدهای ناگوار حمله ایالات متحده به عراق و قیام ملتهای عربی در سال 2011، آمریکا را وادار به تغییر سیاست خود در قبال عادیسازی روابط اعراب و رژیم اسرائیل کرد. با این همه تغییرات در صحنه سیاست داخلی آمریکا بار دیگر عادیسازی روابط اعراب و صهیونیسم را سرعت بخشید.
از ابتدای سال 2020 سرعت عادیسازی روابط بین رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی در بخشهای سیاسی، نظامی، اقتصادی و حتی ورزشی بهطور چشمگیری سرعت گرفته است. با وجود اینکه تاکنون فقط اردن و مصر روابط رسمی با رژیم اسرائیل برقرار کردهاند اما روند افزایش مبادلات فرهنگی و تجاری بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی در سالهای اخیر رو به افزایش است.
تلاشها برای عادیسازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی فقط در مسائل سیاسی خلاصه نمیشود. رژیم اسرائیل تلاش کرده که به بهانه مسائل فرهنگی و هنری نوعی عادیسازی و در نهایت به رسمیت شناختن خود از سوی اعراب را دنبال کند؛ روندی که در سالهای اخیر و با ساخت فیلمها و سریالهایی با مضمون عادی نشان دادن روابط بین رژیم اسرائیل و فلسطینیان و به طور کُل اعراب، در آمریکا و سایر کشورها شدت گرفته است.
یکی از اهداف صنعت سینما و بهطور کلی رسانههای تصویری در کنار هدف سرگرم کردن بینندگان و مردم؛ رساندن پیام سازندگان به جامعه در قالب داستان و روایتهای سینمایی و تلویزیونی است. در واقع آماده کردن اذهان عمومی برای قبول کردن برخی نظرات و تئوریها در مورد مسائل مختلف، به طور غیرمستقیم از طریق واسطه و ابزاری به نام سینما و تلویزیون صورت میگیرد. این مسائل میتواند از سادهترین مسائل اجتماعی تا بزرگترین و پیچیدهترین مسائل سیاسی و فلسفی را شامل شود. شاید مقوله عادیسازی روابط بین اعراب و رژیم اسرائیل موضوع جذابی برای تماشاگران آمریکایی نباشد اما به نظر میرسد که ساخت فیلمها و سریالهایی که به طور غیرمستقیم مقوله سازش اسرائیل و اعراب را ترویج میکنند، رو به افزایش است.
شاید فیلم آمریکایی روز استقلال (Independence Day) محصول 1996 را بتوان یکی از اولین نمونهها در این زمینه دانست. علیرغم اینکه داستان بهطور کلی در مورد نبرد زمین با نیروهای بیگانه است؛ اما فیلم به دلیل نشان دادن نبرد نیروهای مشترک اعراب و اسرائیل در کشورهای عربی جنجالی شد. در لبنان، برخی از بخشهای مرتبط با یهودیان و اسرائیل در این فیلم سانسور شدند. این بخشها نشان میداد که نیروهای اسرائیلی و عرب در آماده شدن برای مقابله با حمله بیگانگان با یکدیگر همکاری میکنند. جنبش مقاومت اسلامی لبنان(حزبالله)، مسلمانان را برای تحریم این فیلم فراخواند و آن را تبلیغ برای به اصطلاح نبوغ یهودیان و نگرانی آنها برای بشریت توصیف کرد.
عادیسازی روابط بین اعراب و اسرائیل در فیلمهای غیرآمریکایی و ساخت رژیم صهیونیستی دیده میشود. در این فیلمها با تأکید بر مسائل انسانی مانند عشق و انساندوستی تلاش میشود که روابط اجتماعی بین دو طرف مخاصمه به مسائل بزرگتر سیاسی تعمیم داده شود.
آن سوی دیوارها (Beyond The Walls) محصول 1984
فیلم صهیونیستی آن سوی دیوارها (Beyond The Walls) محصول 1984 که در آن دو زندانی صهیونیستی و فلسطینی در اعتراض به بدرفتاری نگهبان و اتهامات دروغین علیه زندانیان فلسطینی که در اعتصاب غذا هستند، با هم متحد میشوند؛ از اولین نمونههای این فیلمهاست. دیوید و فاطمه(David & Fatima) محصول 2008، که برداشتی آزاد از داستان رومئو و ژولیت است، به عشق یک پسر یهودی به نام دیوید و دختری مسلمان به نام فاطمه میپردازد. فیلم یافا (Jaffa) محصول 2009 نیز مضمون مشابهی اما با محوریت عشق پسر مسلمان و دختر یهودی را روایت میکند و فیلم در میان(In Between) محصول مشترک رژیم صهیونیستی و فرانسه در سال 2016 که حضور سه زن فلسطینی در تلآویو و تلاش برای همزیستی با همسایگان اسرائیلی خود را روایت میکند؛ از جمله مثالهای دیگر در این باره هستند.
دیوید و فاطمه (David & Fatima) محصول 2008
با نگاهی به این تلاشها میتوان نتیجه گرفت که این روند در سالهای اخیر رو به افزایش است و به نظر میرسد که تلاشها برای عادیسازی روابط بین رژیم اسرائیل و اعراب نه تنها در بُعد سیاسی بلکه در ابعاد دیگر جریان دارد و استفاده از صنعت هنر سینما و رسانهای به نام تلویزیون که بار دیگر وارد دوران طلایی خود شده، شکل جدید به خود گرفته است؛ تلاشی که نتیجه آن را اگر نتوان خیانت خواند، با سرگرم کردن به طور نامحسوس منجر به فراموشی آرمان فلسطین و آزادی این سرزمین اشغالی از سوی اعراب خواهد شد.
گزارش از محمدحسن گودرزی
انتهای پیام