رحمت و امانتداری پیامبر(ص) در میان مسلمانان کمرنگ شده است

حجت‌الاسلام محمود صلواتی، محقق و پژوهشگر دینی در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره سیمای پیامبر(ص) از منظر قرآن، اظهار کرد: پیامبر(ص) آورنده قرآن بود و خداوند این ظرفیت را در ایشان دید که آخرین کتاب خود را به وسیله آن حضرت برای مردم ابلاغ و تبیین کند و این نشان‌دهنده صلاحیت و آمادگی وجودی پیامبر(ص) بود که توانست حامل پیام الهی برای بشر و پایان ‌بخش پیامبران باشد. در واقع نفس این قضیه، اهمیت جایگاه پیامبر(ص) و صلاحیت روحی و نفسی آن حضرت را نشان می‌دهد.

وی افزود: قرآن، پیامبر(ص) را پیام‌رسان می‌نامد و از آن حضرت می‌خواهد همان چیزی را که به وی وحی شده است، عیناً به مردم ابلاغ کند و اجازه ندارد چیزی بر آن بیفزاید، یا از آن بکاهد. در قرآن، با صفت «امین» از پیامبر(ص) یاد شده است که برای امر رسالت، مهم‌ترین ویژگی، همین امین و امانت‌دار بودن محسوب می‌شود. بزرگترین و بارزترین ویژگی پیامبر(ص) نیز امانتداری ایشان بود.

این محقق و پژوهشگر دینی با بیان اینکه در قرآن ویژگی‌های مختلفی برای پیامبر(ص) بیان شده است، ادامه داد: یکی از این ویژگی‌ها، رحمت و مهربانی پیامبر(ص) بود. در واقع، پیام اسلام، پیام مهر و رحمت است و بنابر آنچه قرآن از پیامبر(ص) ترسیم می‌کند، ایشان بسیار مهربان بود، به انسان‌ها توجه زیادی نشان می‌داد و به صحبت‌های آنها گوش می‌سپرد که نشان‌دهنده تواضع و همراهی آن حضرت با مردم بود. در واقع، به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های یک پیام‌رسان، عطوفت، مهربانی، تواضع و همراهی با مردم است.

حجت‌الاسلام صلواتی تصریح کرد: پیامبر(ص) دستی بر آسمان و دستی بر زمین دارد، از یک طرف با مردم در ارتباط است و از طرف دیگر، باید پیام الهی را به آنها برساند و این واسطه بودن ایجاب می‌کند که با مردم، مهربان و همراه باشد، تا آنها بتوانند دور او جمع شوند. در تاریخ نیز آمده است که حتی وقتی برخی افراد پیامبر(ص) را اذیت می‌کردند، ایشان به مسجد می‌رفت و برای آنها دعا می‌کرد. در واقع، پیامبر(ص) حتی با دشمنان و مخالفان خود و کسانی که سر سازگاری با ایشان نداشتند نیز با مهربانی رفتار می‌کرد و همین ویژگی بود که باعث می‌شد بتواند پیام الهی را به مردم ابلاغ کند. ایشان اهل گذشت بود و اگر لغزش یا خطایی از کسی سر می‌زد، از آن چشم‌پوشی می‌کرد. در واقع، یکی از ویژگی‌های رهبران مردمی این است که خطای افراد را به رخ آنها نمی‌کشند و درصدد انتقام از آن اشتباه برنمی‌آیند، چنانکه گذشت و چشم‌پوشی از صفات الهی است و پیامبر(ص) نیز این ویژگی را دارا بود.

وی اضافه کرد: اگر قرآن، پیامبر(ص) را اسوه حسنه معرفی می‌کند، به‌دلیل این است که ایشان تجلی صفات الهی محسوب می‌شود. وقتی صفات الهی تجسم انسانی پیدا می‌کند، نمود آن اخلاق و رفتار پیامبر(ص) خواهد بود. قرآن، کتاب تشریع است که قوانین در آن بیان شده و پیامبر(ص)، کتاب تنزیل است که تجسم انسانی صفات الهی محسوب می‌شود. اگر معتقدیم که گفتار و رفتار معصوم حجت محسوب می‌شود، برای این است که گفتار و رفتارش از روی هوا و هوس نیست، خداوند ناظر بر اوست و او را هدایت می‌کند و اگر از این مسیر تخطی کند، او را مورد عتاب قرار می‌دهد. همه این‌ها نشان‌دهنده این است که از پیامبر(ص) انتظار می‌رود الگویی الهی و رحمانی برای جامعه باشد و خداوند نیز ایشان را هدایت می‌کند، تا وظیفه خود را انجام دهد.

این محقق و پژوهشگر دینی بیان کرد: ما نام مسلمانی را یدک می‌کشیم، ولی متأسفانه عمل اسلامی نداریم و در مقابل، کسانی هستند که ادعای مسلمانی ندارند، ولی رفتارشان اسلامی است. متأسفانه در میان ما مسلمانان، اعتماد، برادری و امانتداری کمرنگ شده و نسبت به این فضایل بی‌توجه هستیم. این مایه تأسف است که ما صاحب کتابی همچون قرآن هستیم و پیامبر ما با ویژگی‌هایی مثل رحمت و امانتداری شناخته می‌شود، ولی عمل ما اسلامی نیست، در تراز قرآن عمل نمی‌کنیم و اگرچه نام اهل بیت(ع) را بر زبان می‌آوریم، ولی آنها را الگوی خود قرار نمی‌دهیم.