عزیزالله کرامتینژاد، روانشناس و مشاور خانواده در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی اظهار کرد: اگر سبک تربیتی والدین بهگونهای باشد که از تعارضات، فرصت برای رشد و عمیقتر کردن رابطه فرزندان و خود بهوجود آورند، نه تنها از آسیبهای وارده به نوجوان جلوگیری میکند بلکه اصل رابطه والدین و نوجوان هم آسیبی وارد نمیشود.
وی ادامه داد: بهطور کلی تعارض یعنی هرگونه اختلاف نظری بین ما و دیگران بهوجود میآید که بعضی از تعارضات درون فرد ایجاد میشود یعنی فرد با خودش درگیر است و گاهی تعارضات بین فردی صورت میگیرد.
این کارشناس و مشاور خانواده بیان کرد: بیشترین تعارضات را انسانها در دوره نوجوانی بین سنین ۱۱ تا ۱۴ سالگی تجربه میکنند و البته به میزان کمتری هم در ۱۴ تا ۱۸ سالگی این تعارضات وجود دارد.
کرامتینژاد افزود: نوجوان بیشترین تعارضات درون فردی را تجربه میکنند مانند تعارضات درون فردی نوجوان بین انتخاب مستقل شدن یا وابسته بودن، و وقتی تعارض بین فردی رخ میدهد واکنشهای عجیبی مشاهده میکنیم که قبلا رخ نداده است و بخش عمدهای از نگرانیهایی که نوجوانان نسبت به آینده خود دارد همین تعارضات درون فردی و بین فردی را شدت میبخشد؛ در یک محیط بزرگتر افراد با تنوع سلایق و مشاغل رشتهها مواجه هستند و همین تعارضات سبب بهوجود آمدن موانعی میشوند، چراکه نوجوان در گذشته مسائل دغدغهمند و پیچیدهای نسبت به امروز خود نداشته است.
وی با بیان اینکه سبک زندگی والدین و افزایش آگاهی آنان کمک میکند که فرزندان چگونه با مشکلات و مسائل زندگی روبهرو شوند و فراموش نکنیم نوجوانان هرچه ببینند میآموزرند و این امر در دین نیز به آن تأکید شده است، یادآور شد: چه بسا که والدین نیز با آگاهی از این نوع تعارضات، شکاف بین خود و والدین و نوجوان را کاهش دهند و همین تعارضات را به یک فرصت مبدل کنند و اگر در این حوزه نیاز به کمک داشتند حتما از یک مشاور خانواده کمک بگیرند.
این روانشناس بیان کرد: بدانید ارتباط با نوجوان یک ارتباط حساس است که با دیگر سنین بسیار متفاوت است؛ والدین باید این امر را در ارتباط با فرزندان سنین مختلف خود در نظر بگیرند؛ به خصوص در شیوه دعوت نوجوان به مسائل دینی، اعتقادی و انسانی باید بسیار دقیق بود.
کرامتینژاد ادامه داد: هرگز نباید اخلاق خوب دیگران را به نوجوان خود سرکوفت بزنید؛ نباید زمینه دوری او را از دیگران و عدم اعتماد به نفسش را فراهم آورید؛ هرگز در مسائل دینی، خشونت و افراط را دخیل نسازید که نتیجه عکس دارد.
وی افزود: برای تربیت لازم است از زبان دل کمک گرفت و با محبت وارد میدان شد؛ از شیوههای تحریک عواطف، تشویق، تهدید، تلقین، معرفی الگو، بیان غیرمستقیم کمک بگیرید؛ برای تشویق نوجوانان زمان مناسب را انتخاب کنید؛ بهطور مثال وقتی اعصابشان مساعد نیست سراغشان برای تربیت و تذکر یک نکته نروید؛ اگر زبان تشویق و محبت کارساز نبود میتوانید از عدم ارائه برخی محبتها به آنان استفاده کنید؛ مثلا آنان را مهمانی نبرید یا کاری که دوست دارند انجام ندهید.
کرامتینژاد ادامه داد: نوجوان در این سن به الگو اهمیت میدهد و سعی دارد صفات او را در خود شبیهسازی کند؛ بنابراین باید افرادی را بهعنوان اطرافیان نوجوان انتخاب کرد که در عین نشاط و شادابی دیندار بوده و اهل مسجد و کارهای خیر باشند تا ذهن نوجوان شکلگیری و بازسازی درست شود؛ باید خود در انتخاب این افراد دخیل شوید.
وی افزود: گاهی والدین میخواهند دائما از سختیهای گذشته صحبت کنند و فرزندان خود را برآن اساس تربیت کنند، اما باید دانست توصیه دین این است که فرزندان خود را برای زمان خودشان تربیت کنید در غیر این صورت دچار مشکل خواهید دشد.
این مشاور با بیان اینکه از جایگزینی استفاده کنید، بیان کرد: اگر او را از رفت و آمد با فرد دیگری و یا گوش دادن به موسیقی خاصی منع میکنید به جایش با دلیل و برهان مختص سن او از او بخواهید به این نوع موسیقی گوش دهد یا کتاب بخواند و یا با این افراد رفت و آمد کند.
کرامتینژاد اظهار کرد: برای امور معنوی نوجوان خود بیشتر هزینه کنید تا بیشتر نتیجه بگیرید؛ او را تک بعدی و تنها مختص برنامهریزیهای غیرمعنوی نکنید؛ اگر کلاس موسیقی میرود در کنارش کلاس معنوی نیز دیده شود.
انتهای پیام