به گزارش ایکنا، حجتالاسلام «احمد قادری» از روحانیون مبلّغ حوزه علمیه قم که از بهمنماه ۹۷ تا خرداد ۹۸ به تبلیغ در شهرهای «گویانیا» و «گوارانتا» در کشور برزیل پرداخته است، در یادداشتی به مناسبت ولادت با سعادت مولود کعبه، حضرت علی(ع)، خاطرات خود از برگزاری جشن میلاد امیرالمؤمنین (ع) در برزیل و الگوگیری کشیش برزیلی از شیوه تبلیغی او را بیان کرده است. این یادداشت به شرح زیر است:
«با دوستان در خیابانهای شهر گوارانتای برزیل (Guarantã do norte)، به دنبال خرید لوازم مورد نیاز برای جشن میلاد امیرالمؤمنین، علی(ع) بودم.
خیلی دوست داشتم مثل داخل ایران، همه وسایل مورد نیاز جشن را بهراحتی بتوانم تهیه کنم؛ ولی آنجا برزیل بود و شرایط خاص خودش را داشت.
مثلاً برای تزئینات جشن، نیاز به یک یا چند ریسه لامپ رنگی بود که چنین چیزی اصلاً آنجا استفاده نمیشد؛ نهایتاً برای جشن کریسمس، ریسه لامپهای کوچکی داشتند که از همان هم نگذشتیم و خریدیم.
تعداد زیادی بادکنکهای رنگی، پارچههای رنگی، شکلاتهای متنوع و نهایتاً پاکتهای پلاستیکی کوچک خریداری شد تا در جشن مولا امیرالمؤمنین(ع) استفاده شود.
اما یک چیز کم بود و آن هم، احادیثی که باید زینتبخش بستههای شکلات میبود.
برای این کار، با مرکز اسلامی سائوپائولوی برزیل، دوست خوبم، ناصر خزرجی تماس گرفتم تا از محصولات آماده مرکز استفاده کنم. اتفاقاً با روی باز، از این پیشنهاد استقبال کرد و طرحها را که شامل عکس نوشتههای زیبا از جملات امام علی(ع) بود، برای بنده ارسال کرد.
فایل عکس نوشتهها را به لوازم التحریری بردم و در ابعاد کوچکی که داخل بستههای شکلات جا شود، پرینت رنگی گرفتم.
در شب میلاد امیرالمؤمنین، علی(ع) که در آن سال، همزمان شده بود با تحویل سال ۱۳۹۸، شور و اشتیاق خاصّی داشتم.
ابتدا بنا داشتم که برای پهن کردن سفره هفتسین هم اقدام کنم؛ اما وقتی دیدم دسترسی به لوازم و امکاناتی مثل سنجد و سمنو و ...، ممکن نیست، صرف نظر کردم.
در سالن غذاخوری هتل flor da mata، با یکی دو نفر از دوستان مشغول بستهبندی شکلاتها شدم. صدای ماندگار آخرین اجرای مرحوم محمدرضا آغاسی را که نوای زیبای «یا علی مدد حقحق، یا علی مدد هوهو» در بین دانشجویان دانشگاه کاشان سر میداد و از موبایلم پخش میشد، حال و هوای خاصی به ما داده بود.
آن شب تا نیمه شب، مشغول آماده کردن بیش از ۴۰۰ بسته شکلات بودم و مشتاقانه به رختخواب رفتم تا فردا به یاد مولا، برنامهای در دیار غربت بگیرم.
فردا بلافاصله بعد از نماز صبح، به کمک یکی دو نفر دیگر، مشغول تزئینات شدیم.
چون پرچم ایران نداشتیم، از پارچههای سبز و سفید و قرمز استفاده کردم تا نمادی از ایران اسلامی در تزئیناتمان وجود داشته باشد.
بادکنکهای رنگی را در همان به اصطلاح «ایستگاه صلواتی«، که محل رفت و آمد برزیلیها بود، نصب کردم و از تعدادی گلدان هم استفاده کردم.
قاب عکس امام و رهبری را دُرست وسط دکور گذاشتم که زیبایی خاصی به فضا داده بود.
بعد با حروف لاتین در سمت راست نوشتیم:
FELIZ ANIVERSARIO IMAMALI
یعنی: «جشن تولد امام علی مبارک باد» و در سمت چپ نوشتیم:
ANO NOVO IRANIANoS
یعنی «سال نو ایرانیها».
سینیهای پُر از بستههای شکلات را که مزیّن به کلام امیرِ کلام، علی(ع) به زبان عربی و پرتغالی بود روی میز قرار دادم و هر کدام از برزیلیها که میآمدند، با شکلاتهایی که واقعاً دوست داشتند، پذیرایی میشدند.
حال و هوای دکور، پارچههای سبز و سفید و قرمز، عکس امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری و جملاتِ نوشته شده با حروف لاتین، توجه برزیلیها را جلب میکرد و سؤالاتی میپرسیدند که به آنها، پاسخ میدادم.
برزیلیها میآمدند و ضمن برداشتن شکلات، عکس یادگاری میگرفتند و میرفتند.
این اقدام ما یعنی ایجاد غرفه شکلات (یا همان ایستگاه صلواتی خودمان) و توزیع بستههای شکلات که درون آن جملات حکیمانه امیرالمؤمنین(ع) بود، به گوش کشیش شهر رسید.
البته این مسئله برای ما ایرانیها، از کودکی امری عادی بود؛ اما آن کشیشِ کلیسا، مرا دید و تشویق کرد و گفت: «چه کار جالبی برای تبلیغ دینتان کردید و چه کلمات با ارزشی داخل آن قرار دادید! ما هم از کار شما الگو میگیریم و در کلیسا همین کار را خواهیم کرد.»
انتهای پیام