تیم ملی مراکش، حمایت از فلسطین و جهان‌میهنی

به گزارش ایکنا به نقل از نیویورک تایمز، ایساندر ال امرانی (Issandr El Amrani) دبیر اجرایی بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در بنیاد جامعه باز(Open Society Foundations) آمریکا در یادداشتی که در این روزنامه منتشر کرد در مورد موفقیت تیم ملی فوتبال مراکش در جام جهانی و تأثیر آن بر اعراب نوشت: عملکرد خیره‌کننده مراکش در جام جهانی، صعودش به بازی نیمه‌نهایی با فرانسه و شادی جهانی که ایجاد کرده است، لحظه‌ای خاص را برای مراکشی‌ها و بسیاری دیگر از جهان عرب و فراتر از آن ثبت می‌کند.

ال امرانی ادامه داد: این فقط داستان کلاسیک شکست‌خوردن یا داستان هجوم جهانی کشورهای فقیر جنوب علیه قدرت‌های استعماری سابق و مخالفان تاریخی، یا موجی از غرور عرب، آفریقایی و مسلمان نیست. فراتر از میم‌های اینترنتی(نمایش سبک یا ایده‌ای خاص با استفاده از تصاویر افراد یا رویدادهای معروف در اینترنت)، عملکرد مراکش در جام جهانی امسال به لحظه‌ای خاص از آسیب‌‌ناپذیری، خودآگاهی و خوش‌بینی اشاره می‌کند که از زمان خیزش‌های (بهار عربی) سال ۲۰۱۱ در این منطقه ندیده‌ام.

دبیر اجرایی بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در بنیاد «جامعه باز» در مورد تأثیر موفقیت تیم ملی مراکش در زندگی مردم نوشت: در امان، پایتخت اردن، جایی که من زندگی می‌کنم، شرکت‌ها تبلیغات خود را به سمت مراکش تغییر می‌دهند. وقتی برای خرید تشک به فروشگاهی می‌روم، «تخفیف مراکش» به من پیشنهاد می‌شود. برای مراکشی‌ها، این فقط نوعی شوونیسم (ملی‌گرایی افراطی) بی‌سابقه نیست. این کشور برای رسیدن به این هدف سخت کار کرده است، فدراسیون فوتبال خود را بیش از یک دهه پیش بازسازی کرده و به مراتب بیشتر روی بازیکنانش سرمایه‌گذاری کرده است.

وی در بخش دیگری از یادداشت خود تصریح کرد: آنچه ما احساس می‌کنیم شکل تکامل‌یافته‌تری از غرور ملی است، بدون توجه به عقده‌ها درباره اینکه چه کسی یک مراکشی «واقعی» است و چه کسی نیست. نیمی از تیم را افراد دو ملیتی تشکیل می‌دهند و خود ولید الرکراکی (مربی تیم) در فرانسه متولد شده است. البته بخشی از موفقیت تیم این است که می‌تواند از بازیکنان باشگاه های ثروتمند اروپایی استفاده کند، اما موضوع این نیست. در فرانسه، سیاستمداران راست افراطی مانند «اریک زمور» در شبکه تلویزیون پربیننده از تیرگی بیش از حد پوست(بازیکنان) در تیم ملی (فرانسه) شکایت و از اینکه فرانسوی  ـ مراکشی‌ها حمایت از مراکش در نیمه نهایی را انتخاب می‌کنند، خشمگین هستند. در مراکش، هیچ‌کس جرأت نمی‌کند بگوید که تیم ملی به نوعی نماینده مردم نیست.

ال امرانی نوشت: این برعکس، نشان‌دهنده تنوع در مراکش است، این واقعیت که این کشور یک کشور مهاجران، اعراب، بربرها و یهودیان است که خود را آفریقایی و همچنین خاورمیانه‌ای می‌داند. این موضوع برخی را گیج می‌کند که این تیم می‌تواند در تل آویو توسط یهودیان مراکشی مورد استقبال قرار گیرد و همچنین پرچم فلسطین را در همبستگی با این مردم مظلوم به اهتزاز درآورد، اما این دقیقاً جهان‌میهنی و جهان‌گرایی است که در بسیاری از نقاط جهان طنین‌انداز شده است.

این کارشناس مسائل جهان عرب توضیح داد: احساس ما نسبت به این جام جهانی همان احساسی است که مایلیم در مورد سیاست، آینده فرزندانمان و جایگاهمان در جهان داشته باشیم. این همان احساسی است که در خیابان «بورقیبه» تونس و میدان «تحریر» قاهره در سال 2011 احساس کردم و تصور می‌کنم بسیاری در الجزایر، بیروت یا خارطوم در سال 2019 احساس کردند. این لحظاتی بود که ما می‌توانستیم به سمتی فراتر از غرب برویم.

وی ادامه داد: این تصویری متفاوت از ترسی است که جهان ما را به‌عنوان قربانی می‌بیند: قربانی یا متعصب، که در میان درگیری‌ها، تروریسم، زوال اجتماعی و اقتصادی و اقتدارگرایی تلاش می‌کنیم تا زنده بمانیم.

ال امرانی در پایان یادداشت خود تأکید کرد: تیم مراکشی همان ویژگی‌هایی را دارد که ما دوست داریم درباره خودمان فکر کنیم: با اعتماد به نفس، باهوش، سخت‌گیر، سخت‌کوش، شادی‌آفرین و دلبر. صرف نظر از اینکه چقدر خوب پیش می‌رود، می‌دانم که این لحظه شادی زودگذر است. اما حتی پس از فروکش کردن تب فوتبال و بازگشت به مبارزات روزمره، کمی بالاتر خواهیم ایستاد.