امامی که حکومت بر دل‌ها ازآن وی بود
عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان با بیان اینکه امام موسی کاظم(ع) نقطه امید محرومان و تبلور آرمان مسلمانان بود، گفت: امام هفتم شیعیان با افراد خودفروخته‌ای که زمینه ذهن مردم را در جهت مشروعیت حکومت هارون فراهم می‌کردند مبارزه می‌کرد و گرچه به ظاهر حکومت در دست آن حضرت نبود ولی حکومت بر دل‌ها ازآن وی بود.
حجت‌الاسلام حسین فلاحی‌اصل، عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان، در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان به جنبه‌های مبارزاتی امام موسی بن جعفر(ع) اشاره و اظهار کرد: در زمان حکومت عباسیان هرگونه اقدام مسلحانه محکوم به شکست بود از این نظر امام موسی اظم(ع) به معرفی ماهیت پلید عباسیان، گسترش تشیع، بیداری جامعه و تربیت افراد می‌پرداخت.
وی از مصادیق مبارزه امام موسی کاظم(ع) با حکومت عباسیان و هارون را منع و نکوهش زیاد ابن ابی‌سلمه از یاران آن حضرت از همکاری با دربار هارون دانست و اضافه کرد: امام هفتم همکاری با دربار حکومت حاکم ستمگر را محکوم می‌کند و این امر از جنبه‌های مبارزاتی آن حضرت بود البته امام با حضور افراد شایسته در مناصب حکومتی با هدف نفوذ شیعیان موافق بود.
فلاحی‌اصل با اشاره به اینکه امام کاظم(ع) مخالف رفتار هارون بود و با حکومت خودکامه این حاکم ستمگر مبارزه می‌کرد، افزود: از مصادیق مبارزه امام موسی کاظم(ع) مبارزه با افرادی بود که زمینه فکر و ذهن افراد را جهت مشروعیت حکومت ظالمانه هارون فراهم می‌کردند.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان با یادآوری اینکه هارون تلاش می‌کرد برای مشروعیت‌بخشی به حکومت ستمکارانه خود، برخی فقها، علما و قضات را جذب کند، افزود: از دیگر جنبه‌های مبارزاتی امام کاظم(ع) مبارزه با چنین افراد خودفروخته‌ای بود به طوری که آن حضرت با بیان احادیثی این‌گونه افراد را مذمت و پرده از نیات پلید هارون بر می‌داشت.
وی با اشاره به تشکیل صندوق بیت‌المال توسط امام موسی کاظم(ع)، گفت: گرچه حکومت ظاهری در دست هارون بود اما حکومت او در بین مردم جایگاهی نداشت و حکومت بر دل‌ها ازآن امام هفتم بود و به سبب محبوبیت مسلمانان از چهارگوشه حکومت اسلامی، خمس اموال را به محضر آن حضرت می‌فرستادند و این نیز به شکلی مبارزه با حکومت ظالمانه هارون بود.
فلاحی‌اصل با بیان اینکه جنبه‌های مبارزاتی امام کاظم(ع) سبب شد هارون در سفر مدینه دستور داد امام کاظم را بازداشت و آن حضرت را به بغداد منتقل کردند، گفت: امام هفتم شیعیان در زمانی که در زندان بود سجده‌های طویل را به جا می‌آورد و باید به تأسی از آن حضرت، سجده طولانی داشته باشیم چراکه سجده طولانی مورد تأکید اهل‌بیت(ع)، عرفا و سالکان است و سبب نزدیکی انسان به خداوند می‌شود.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان با یادآوری اینکه در زندان بصره بر امام موسی کاظم(ع) شکنجه‌های فراوانی وارد می‌کردند، گفت: زندانبان بصره که به نقل مشهور پسرعموی هارون‌الرشید بود پس از مدتی که عبادت و نیایش امام را مشاهده کرد، شیفته رفتار آن حضرت شد تا جایی که به هارون نامه نوشت اگر امام کاظم(ع) را از حبس در زندان خارج نکنی او را آزاد می‌کنم و هارون به ناچار آن حضرت را از بصره خارج و به بغداد منتقل کرد.
وی با اشاره به اینکه حضرت موسی بن جعفر(ع) نقطه امید محرومان و تبلور آرمان مسلمان بود، گفت: امام کاظم(ع) تا سال ۱۸۳ هجری قمری در زندان بغداد بود و به شکل مخفیانه توسط سندی ابن شاهک مسموم و به شهادت رسید.
انتهای پیام
