خدایی که از درخواست‌های بی‌شمار آشفته و پریشان نمی‌شود
وقتی درخواست‌کنندگان اصرار دارند و درخواست‌هایشان بی‌شمار است، در این شرایط هر کس باشد، آشفته و پریشان می‌شود، اما خدای متعال با بی‌نهایت درخواست به همراه پافشاری هم که روبرو شود، باز پریشان و آشفته نمی‌شود، درخواست بنده را رد نمی‌كند، فراموش هم نمی‌کند و در پاسخ آن عاجز هم نمی‌شود.
دعای روز بیستوهشتم ماه مبارک رمضان: «اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظَّي فِيهِ مِنَ النّوَافِلِ وَ أَكْرِمْنِي فِيهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِيهِ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ مِنْ بَيْنِ الْوَسَائِلِ يَا مَنْ لَا يَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحّين؛ ای خدا، در این روز به اعمال نافله و مستحبات مرا بهره وافر عطا فرما و به حاضر و آماده کردن مسائل در حقم کرم فرما و وسیله مرا بین وسایل و اسباب به سوی حضرتت نزدیک کن، ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت.»
فراز اول این دعا می‌گوید: «خدایا در این روز به اعمال نافله و مستحبات مرا بهره وافر عطا فرما.»؛ «وفور» به معنای تمام و كمال و فراوانی است. (مفردات، ص 243)؛ «النفل» به معنای زياده بر واجب است و به اعمالی که بنده علاوه بر واجبات خود در قالب مستحبات انجام می‌دهد، نوافل گویند. (مفردات، ص ۸۲۰) بنابراین، در این فراز، بنده از پروردگارش تقاضا دارد که در این روز بهره و نصیب مقدرش از اعمال مستحبی را تمام و کمال و فراوان گرداند.
با استجابت به قبول این درخواست، برکاتی از جمله موارد ذیل نصیب عبد خواهد شد: (برگرفته از روایات)
ـ به خواندن نماز مستحبی توفيق می‌يابد.
ـ به گرفتن روزه مستحبی توفيق می‌يابد.
ـ به رفتن به حج توفيق می‌يابد.
ـ از سوره‌های مفصل قرآن کریم بهره‌مند می‌شود. (بحارالانوار، ج 65، ص ٣٢٣)
ـ توفیق صدقه و انفاق پیدا می‌کند.
ـ به انجام کارهای نيک به قصد قربت به خداوند متعال موفق می‌شود.
درخواست‌های بنده از پروردگار
در فراز دوم دعای روز بیستوهشتم ماه مبارک رمضان آمده است: «و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم کرم فرما.» هر چيزی که در حیطه شريف خودش باشد، به «کَرَم» متصف می‌شود. «مسائل» جمع مسئله است. در توضیح این فراز، نکاتی را می‌توان در نظر گرفت؛ یکی اینکه منظور از مسائل، درخواست‌های بنده از خداوند تعالی باشد که در این صورت، بنده درخواست کرده است در این روز به‌واسطه آماده کردن درخواست‌هایش از پروردگارش به او شرافت داده شود.
دیگر آنکه منظور از مسائل، سؤال‌های پروردگار متعال در قبر و قیامت از بنده باشد که در این صورت، بنده درخواست کرده است خداوند تبارک و تعالی در اين روز به‌واسطه آماده کردن جواب سؤال‌هایی که از او در قبر و قیامت پرسیده می‌شود، گرامی داشته شود، چراکه اگر نتواند به این سؤال‌ها پاسخ دهد، ارزش و قدر و منزلتش را از دست خواهد داد. اگرچه هر دو مطلب با قرائنی قابل اثبات است، اما به نظر می‌رسد مطلب دوم بهتر باشد.
با استجابت به قبول این فراز، فوايدی نصيب بنده می‌شود، از جمله:
ـ در قبر سؤال از پروردگار را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از پیامبر(ص) را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از دین را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از امام را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از نحوه صرف عمر را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از راه به‌دست آوردن مال را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از راه خرج کردن مال را درست جواب می‌دهد.
ـ قبر او برایش فراخ می‌شود.
ـ غذای بهشتی برایش می‌آورند.
ـ در قبر خوش و خرم می‌شود.
ـ در قبر سؤال از نماز را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از روزه را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از زکاتش را درست جواب می‌دهد.
ـ در قبر سؤال از حجش را درست جواب می‌دهد.
اتصال بنده به پروردگار
فراز سوم دعا نیز می‌گوید: «و وسیله مرا بین وسایل و اسباب به سوی حضرتت نزدیک کن، ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت.»
«الوسيلة» به معنای وصل شدن به چيزی از روی میل و رغبت بوده و به معنای ابزاری که دو چیز را به هم متصل می‌کند نیز به‌کار رفته است. «وسایل» جمع وسیله است. بنده می‌تواند به چيزهای گوناگونی از روی رغبت و میل متصل شود و نیز با ابزارهای گوناگونی، این اتصال‌ها را برقرار کند.
اما در این فراز از دعا، بنده از پروردگارش درخواست دارد که در این روز ابزار برقراری اتصالش به خداوند تبارک و تعالی در مقابل اتصالش به غیر خداوند متعال را برای او نزديک گرداند تا هم به غیر خدا متصل نگردد و هم از نزدیک‌ترين راه به خداوند متصل شود.
«إلحاح» به معنای پافشاری زیاد کردن و سماجت به خرج دادن است و «شغل» معانی گوناگونی دارد که شاید مناسب اینجا آشفتگی و پريشانی باشد، از آنجا که درخواست‌های بی‌شمار به همراه اصرار درخواست‌کنندگان موجب پريشانی و آشفتگی درخواست‌شونده می‌شود.
شاید مورد ندا قرار دادن خداوند متعال با نام «لا يشغله الحاح الملحّین» به این مناسبت باشد که وقتی درخواست‌کنندگان اصرار دارند و درخواست‌هایشان بی‌شمار است، در این شرایط هر کس باشد، آشفته و پریشان می‌شود، اما خدای متعال با بی‌نهایت درخواست به همراه پافشاری هم که روبرو شود، باز پریشان و آشفته نمی‌شود، درخواست بنده را رد نمی‌كند، فراموش هم نمی‌کند و در پاسخ آن عاجز هم نمی‌شود. با این وجود، بنده امیدوار است خواسته او هم قبول اجابت شود و آثاری از جمله موارد ذیل برایش در پی داشته باشد:
ـ به پیامبر خدا(ص) تمسک می‌کند.
ـ به اهل بيت(ع) تمسک می‌کند.
ـ به قرآن كريم تمسک می‌کند.
ـ از غیر خدای متعال روی‌گردان می‌شود.
ـ اسمی از اسماء‌الحسنی که باعث تقرب عبد به خداوند می‌شود، به او نزدیک می‌گردد.
ـ به ائمه هدی(ع) نزديک می‌شود.
ـ احسانش را می‌پوشاند.
ـ محبت امیرالمؤمنین(ع) را پیدا می‌کند.
ـ خداوند متعال به او احسان می‌کند.
ـ ايمان می‌یابد.
ـ صدق می‌يابد.
حجت‌الاسلام حسین میرزایی، استاد اخلاق و نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی
انتهای پیام
