فیر آبزرور: زیارت اربعین شایسته ثبت در کتاب گینس است
پايگاه رسانه‌ای فیر آبزرور نوشت: حضور میلیون‌ها زائر از دهها کشور جهان و از ادیان و عقاید مختلف در رویداد پیاده‌روی اربعین موجب شده است تا بسیاری از جامعه‌شناسان و دین‌پژوهان به این پدیده علاقه‌مند شوند. به عقیده برخی ناظران این رویداد از بسیاری جهات بی‌نظیر و شایسته ثبت در کتاب گینس است.
به گزارش ایکنا برگزاری مراسم باشکوه پیاده‌روی اربعین هر ساله توجه ناظران را به خود جلب می‌کند. حضور میلیون‌ها زائر از دهها کشور جهان و از ادیان و عقاید مختلف در رویدادی کم‌نظیر موجب شده است تا بسیاری از جامعه‌شناسان و دین‌پژوهان به این پدیده علاقه‌مند شوند.
پایگاه فیر آبزرور (Fair Observer) [یک تارنمای مستقر در ایالات متحده است که در بخش معرفی خود را «مستقل» و «غیرانتفاعی» توصیف کرده است. این پایگاه مطالب ارسالی توسط 2500 نفر از 90 کشور مختلف را بعد از راستی‌آزمایی منتشر می‌کند و همچنین دارای یک بخش آموزشی است که به مخاطبان و علاقه‌مندان در مورد رسانه‌های دیجیتال، نویسندگی و غیره آموزش‌هایی را ارائه می‌دهد] تحلیلی درباره راهپیمایی اربعین به قلم مهدی علوی، فعال حقوق بشری در آمریکا نوشت که خلاصه‌ای از آن را در ادامه می‌خوانید: مقدمات بزرگترین سفر زیارتی سالانه جهان در حال انجام است. میلیون‌ها نفر در کربلای عراق برای اربعین گرد هم می‌آیند، تجمعی که پایان عزاداری چهل روزه شیعیان است. هر سال شیعیان به همراه پیروان دیگر ادیان و مذاهب، یاد حسین، نوه قهرمان پیامبر اسلام را که در کربلا شهید شد، گرامی می دارند.
راهپیمایی اربعین شایسته ثبت در گینس
اربعین باید در چند زمینه در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شود: بزرگترین گردهمایی سالانه، طولانی‌ترین سفره اطعام، بیشترین تعداد افرادی که به صورت رایگان غذا داده می‌شوند، بزرگترین گروه داوطلبانی که در یک مراسم خدمت می‌کنند، با وجود آنکه در معرض حملات انتحاری تروریست‌ها قرار دارند.
ما در غرب در مورد اربعین چیز زیادی نشنیده‌ایم زیرا رسانه‌ها در درجه اول به اخبار منفی و موضوعات جنجالی علاقه دارند. اخبار مثبت و داستان‌های الهام‌بخش اغلب نادیده گرفته می‌شوند، به ویژه زمانی که به اسلام مربوط می‌شوند. وقتی چند صد نفر در روسیه، چین یا ایران اعتراض می‌کنند، خبرساز می‌شود. وقتی میلیون‌ها نفر برای بزرگترین رویداد صلح‌آمیز سالانه جهان، با طولانی‌ترین سفره اطعام و مکان‌های خواب رایگان، گرد هم می‌آیند، هیچ دولت یا رسانه‌ای به آن نمی‌پردازد. وقتی گاهی این تصاویر از رسانه‌ها منتشر می‌شود، به بشریت امید می‌دهد که صلح جهانی قابل دستیابی است.
سال گذشته، علی‌رغم وجود خطر همه‌گیری کووید و بمب‌گذاری‌های تروریستی، حدود 21 میلیون نفر از سراسر جهان در عراق گرد هم آمدند و در این رویداد شرکت کردند. تروریست‌ها نمی‌توانند مانع از حضور زائران در اربعین شوند. در مقابل، زائران بیشتری را به رفتن به این سفر زیارتی ترغیب می‌کنند.
اربعین موانع قومی، نژادی، مذهبی و ملی را می‌شکند. اگرچه این زیارت به عنوان یک آداب شیعی آغاز شد، اما سنی‌ها، اباضی‌ها، مسیحیان، یهودیان، هندوها، ایزدی‌ها و زرتشتیان هم در این گردهمایی عظیم حضور دارند.
اربعین ریشه در مصیبت دارد. این گردهمایی نشان دهنده پایان دوره 40 روزه سوگواری شهادت مظلومانه حسین بن علی، نوه پیامبر اسلام و امام سوم شیعیان در قرن هفتم میلادی است. اتفاقی که در حدود 1350 سال پیش در کربلای عراق به دستور یزید، خلیفه ظالم اموی رخ داد.
شهادت قهرمانانه امام حسین(ع)، الهام‌بخش نسل‌های بشر
شهادت حسین(ع) در تاریخ اسلام یک تراژدی تلقی می‌شود. ادوارد گیبون در کتاب «تاریخ زوال و سقوط امپراتوری روم» می‌گوید: صحنه غم‌انگیز قتل حسین که در عصر و محیطی دور رخ داده است، همدردی بی‌تفاوت‌ترین انسان‌ها را نیز برمی‌انگیزد. زندگی و مرگ قهرمانانه او الهام‌بخش نسل‌های بی‌شماری بوده است.
برای شناخت حسین(ع)، از زمان پیامبر شروع می‌کنیم. در روایات آمده است که پیامبر(ص) درباره او فرمود: حسین از من است و من از حسین. زندگی حسین(ع) از همان ابتدا غم‌انگیز بود. او در سن 6 سالگی جد عزیزش پیامبر(ص) را از دست داد.
پیامبر اکرم(ص) قبل از رحلت، مسلمانان را جمع و برای آخرین‌بار سخنرانی کرد. در بازگشت از آخرین سفر حج خود به مکه، به بیش از صد هزار زائر دستور داد تا در آنجا او را ملاقات کنند. گفت این آخرین زیارتش است و به زودی از بین آنها می‌رود. مردم بی اختیار گریه می‌کردند. وی در سخنان طولانی خود به مردم واجبات دینی و دستورات خداوند در مورد محبت به اهل بیت(ع) را یادآور شد. مدت کوتاهی پس از رحلت پیامبر اکرم، مصیبت دیگری در زندگی حسین(ع) به وجود آمد که شهادت مادرش حضرت فاطمه(س) بود.
با به قدرت رسیدن یزید، پسر معاویه همه چیز تغییر کرد. او از همه بیعت می‌خواست. نافرمانی به معنای مرگ بود. حسین نیز از این قاعده مستثنی نبود.
هنگامی که یزید رسماً به حسین دستور بیعت داد، امام نپذیرفت. او به همراه خانواده خود به سوی پناهگاه امن مکه حرکت کرد. حسین در مکه نامه‌های فراوانی از مردم کوفه دریافت کرد و از او درخواست کردند که به آنجا بیاید. حسین(ع) با خانواده خود و جمعی از یارانش راهی کوفه شدند.
یزید به زودی از حرکت حسین به سوی کوفه مطلع شد. یکی از فرماندهان خود به نام حر را فرستاد تا راه حسین را ببندد. حسین و همراهانش مجبور شدند مسیر خود را به سمت کربلا در کنار رود فرات تغییر دهند. در عرض چند روز، آنها توسط بیش از 30 هزار سرباز مسلح محاصره شدند که همگی دستور کشتن حسین را داشتند.
حسین در برابر سربازان دشمن سخنانی را بیان کرد و آنچه را که قرآن و پیامبر درباره او و خاندانش گفته است به آنها یادآوری کرد. روز 10 محرم سال 61 هجری قمری (9 اکتبر 680 میلادی)، حر به همراه تنی چند از سربازانش اردوگاه را ترک کردند و به حسین(ع) پیوستند. او طلب بخشش کرد که حسین به آسانی پذیرفت. حر به خاطر کاری که کرده بود، اصرار داشت که اولین کسی باشد که با دشمن روبه‌رو می‌شود. وقتی حسین(ع) به او اذن جهاد داد حر و گروهش شجاعانه جنگیدند و تعداد زیادی از سربازان دشمن را کشتند و خود نیز به شهادت رسیدند.
ترجمه: محسن حدادی
مطالب مرتبط
