اهمیت قرائت قرآن و نماز اول وقت در پیاده‌روی اربعین + فیلم
در حین زیارت اربعین، شناخت و سلوک انسان کامل می‌شود. زائران باید در مسیر پیاده‌روی خود را به تفکر، تلاوت قرآن و ادای نماز مشغول سازند. در زیارت اباعبدالله(ع) بسیار ضروری است که همه به این مظهر اسلامی آراسته شوند. ما باید به اصول خود مانند نماز، عبادت، مستحباتی که ما به انجام آنها دعوت شده‌ایم، تمسک جوییم.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام سیدمحمدعلی بحرالعلوم، مدرس حوزه علمیه نجف اشرف در دومین قسمت از درس‌گفتار ویدئویی «زیارت اربعین و تهذیب نفس» که از سوی خبرگزاری ایکنا در عراق با زیرنویس فارسی تهیه و تولید شده است؛ ضمن تأکید بر اهمیت تلاوت قرآن و پایبندی به اقامه نماز اول وقت و انجام عبادات در راهپیمایی اربعین امام حسین(ع)، این راهپیمایی را فرصتی برای خودسازی و تقرب زائران به امام حسین(ع) توصیف کرد.
بیشتر بخوانید:
مشروح سخنان حجت‌الاسلام سیدمحمدعلی بحرالعلوم بدین شرح است:
السَّلام عَلَيْكَ يَا أبا عَبْدِ اللهِ وَعلَى الأرواحِ الّتي حَلّتْ بِفِنائِكَ، وَأنَاخَت برَحْلِك، عَلَيْكُم مِنِّي سَلامُ اللهِ أبَداً
مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ الليْلُ وَالنَّهارُ
از امام صادق(ع) روایت شده است که هر کس با اشتیاق به سوی حرم امام حسین(ع) برود از بندگان تکریم یافته خداوند است و او زیر پرچم امام حسین قرار می‌گیرد تا روزی که خداوند او را وارد بهشت کند، یعنی انسان به همراه امام حسین(ع) وارد بهشت می‌شود و انسانی که دوستدار امام حسین است با حبیب خود محشور می‌شود. همان‌گونه که از امام باقر(ع) نقل شده هر کس ما را دوست دارد، او با ماست و از ماست. حب امری است که انسان را به محبوب خود پیوند می‌دهد و حب امام حسین(ع) ما را به او پیوند می‌دهد، در این روزها افراد زیادی در یادبود و بزرگداشت اربعین امام حسین(ع) به سوی او می‌روند.
در این عبادت جامع که در آن این حب و دوست داشتن و ارتباط با امام حسین(ع) بیان می‌شود باید حسین(ع) را الگو و راهنمای خود در تمام عبادات قرار دهیم. باید نمازهای ما و عبادت‌ها در اول وقت در زمان راهپیمایی خوانده شود. چرا که برپایی نماز در اول وقت از امور مهمی است. همچنین تلاوت قرآن در طول این مسیر نیز چنین است. این مسیر طولانی که انسان آن را می‌پیماید باید همراه با انس با قرآن پیموده شود روایت‌های زیادی هست که انسان را به تلاوت قرآن تشویق می‌کند.
در یکی از این روایت‌ها امام حسین(ع) می‌فرماید هرگاه کسی در جوانی قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او آمیخته می‌شود و قرآن همچون سپری او را از آتش روز قیامت محافظت می‌کند. از این‌رو پیمودن این مسیر و این سیر عبادی باید با تلاوت قرآن همراه شود. انسان مسیر را در حالتی عبادی می‌پیماید و به زیارت حسین(ع) می‌رود. این‌گونه انسان آراسته به صفات کمال می‌شود چرا که به انجام عبادت خداوند و تلاوت قرآن کریم می‌پردازد و قصد زیارت اباعبدالله(ع) را می‌کند.
در حین این زیارت شناخت و سلوک انسان کامل می‌شود. انسان باید در این راهی که به زیارت امام(ع) می‌پیماید، خود را به تفکر و تلاوت قرآن و ادای نماز مشغول سازد. در زیارت اباعبدالله(ع) بسیار ضروری است که همه به این مظهر اسلامی آراسته شوند. ما باید به اصول خود مانند نماز، عبادت، مستحباتی که ما به انجام آنها دعوت شده‌ایم، تمسک جوییم. این امر از اصول و مبادی مورد عمل امام حسین(ع) بوده است. امام حسین(ع) هنگامی که پای در راه جهاد گذاشت و برای نجات این قوم قیام کرد به منظور برپاساختن نماز و بقای ذکر الهی قیام کرد. هنگامی که از امام زین‌العابدین(ع) در مجلس یزید پرسیده شد چه کسی پیروز نبرد بود، امام فرمود، ما پیروز بودیم تا زمانی که اذان گفته می‌شود و شهادتین بر زبان جاری است و به رسول خداوند(ص) درود فرستاده می‌شود و به وحدانیت خداوند اقرار می‌شود، این پیروزی راستین ماست.
پیروزی راستین بقای اسلام با پایداری و بقای امام حسین(ع) است و بقای اسلام به واسطه این عبادات و بقای این نمادها است که امام حسین(ع) را پیروز گرداند. در این مسیر و در طریق ما به سوی اباعبدالله الحسین(ع) باید به تمام این مظاهر ملتزم و پایبند باشیم. مظاهری چون عبادت خداوند تعالی، محافظت بر نماز اول وقت، تلاوت قرآن، جاری بودن ذکر قرآن به صورت پیوسته بر زبان‌های ما در این مسیر عبادی که دیگر برای انسان مانند آن تکرار نمی‌شود. باید انسان از این مسیر بیشترین استفاده را ببرد و بیشترین استفاده از این ارتقای انسان با سلوک و معنویات خود در این راه و قرب هرچه بیشتر به امام حسین(ع) است.
انتهای پیام
