تأکید بر حفظ اسرار و حُسن رفتار در حکمت 6 نهج‌البلاغه
حجت‌الاسلام سیدهادی سهرابی با بیان اینکه آدم خوش‌اخلاق دوستان زیادی دارد و آدم بداخلاق اطرافش خالی است، گفت: امام علی(ع) در حکمت ششم نهج‌البلاغه بر لزوم بالا بردن آستانه صبر تأکید کرده است، چراکه اگر انسان آستانه تحملش پایین باشد ممکن است رفتاری از او سر بزند که دیگران از دوستی با او سر باز زنند.
به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام سیدهادی سهرابی، مدرس حوزه و دانشگاه، 30 دی ماه در سلسله جلسات «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» که در مسجد شهید مدنی شهر خرم آباد برگزار شد، با اشاره به نکات تفسیری حکمت ششم نهج‌البلاغه «وَ قَالَ (علیه‌السلام): صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ، وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ، وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُيُوبِ.وَ رُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَيْضاً [الْمُسَالَمَةُ خَبْءُ الْعُيُوبِ] الْمَسْأَلَةُ خِبَاءُ الْعُيُوبِ، وَ مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيْهِ»، گفت: امام علی(ع) در این حکمت میفرمایند: «سينه انسان عاقل صندوقچه راز اوست و خوش‌رويى وسیله دوستى است و بردبارى، گورگاه زشتی‌‌ها و آشتى‌جويى، سرپوش عيب‌هاست و هر كه از خود راضی باشد، خشم گيرندگانش بسيارند.»
وی با بیان اینکه امام علی(ع) در این حکمت سه مطلب را بیان کرده که هم جنبه اخلاقی، هم سیاسی و هم اجتماعی دارد، افزود: اولین نکته در کلام حضرت در رابطه با مسئله رازداری است، چراکه هر کسی در زندگی خود یک راز و اسراری دارد. سینه آدم عاقل صندوقچه اسرار اوست تا هر کسی به آنها دست نیابد و رازهایش برای دیگران فاش نشود.
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه گاهی اوقات فاش شدن یک سر یا راز چه بسا باعث می‌شود آبروی آدم برود، گفت: اگر انسان رازش را جایی فاش کرد، باید منتظر باشد این راز دهان به دهان بین مردم بچرخد و آبروی او را در معرض خطر قرار دهد.
سهرابی با بیان اینکه «سِر» گاهی ممکن است جنبه فردی و گاهی جنبه سیاسی و حتی اجتماعی داشته باشد، اضافه کرد: با توجه به این حکمت از مولای متقیان علی(ع) همان‌گونه که صاحبان ثروت اشیای قیمتی و ارزشمند خود را در صندوقچه‌های محکم (گاوصندوق) نگهدارى مى‌کنند، انسان عاقل نیز باید اسرارش را در دل خود پنهان دارد، چراکه اسرار او اگر به دست دوست بیفتد گاه سبب ناراحتى اوست و اگر به دست دشمن بیفتد ممکن است سبب آبروریزى و از بین رفتن حیثیت او شود.
خوش‌خُلقی عاملی برای مودت است
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه بعضى از اسرار ممکن است با سرنوشت ملتى ارتباط داشته باشد که اگر بى‌موقع فاش شود سبب خسارت عظیمى براى جامعه شود، اظهار کرد: نقل است که پیامبراکرم(ص) هنگامى که تصمیم بر غزوه و پیکار با دشمن مى‌گرفت کاملاً آن را پنهان مى‌داشت، کمااینکه مولای متقیان حضرت علی(ع) در حدیثى که در غررالحکم نقل شده فرموده است: «سِرُّکَ أسیرُکَ وَ إنْ أفْشَیْتَهُ صِرْتَ أسیرَهُ؛ سر تو اسیر توست و هنگامى که آن را افشا کنى تو اسیر آن خواهى شد» یا در جایی دیگر از حکمت‌های نهج‌البلاغه و در کلمات قصارش فرمود: «مَن کَتَم سِرّه کانت الخِیَره بِیَده؛ یعنی کسی که سرّش را کتمان کند و پنهان دارد از دیگران؛ لجام و اختیار آن به دست خود اوست» و در حدیث دیگرى از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِظْهَارُ الشَّیْءِ قَبْلَ أَنْ یُسْتَحْکَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ؛ آشکار کردن چیزى پیش از استوار شدن آن سبب تباهى آن مى‌شود.»
سهرابی در ادامه با بیان اینکه از دیدگاه امام علی(ع) خوش‌خلقی و خوش‌رویی یک وسلیه برای مودت است، گفت: انسان اگر خواهان رابطه عاطفی و مودت با اطرافیانش است باید خوش‌رویی را سرلوحه خود قرار دهد، کمااینکه در حدیثى از امیرمؤمنان على(ع) نقل شده است که فرمود: «هنگامى که برادران دینى خود را ملاقات مى‌کنید با هم مصافحه کنید و بشاشت و مسرت را در برابر آنها اظهار کنید و در نتیجه هنگامى که از هم جدا مى‌شوید گناهان شما بخشوده خواهد شد» و در روایت معروفى از پیامبر(ص) آمده است که فرمود: «شما نمى‌توانید همه مردم را با اموال خود راضى کنید، چراکه نیازها بسیار زیاد و اموال کم است، بنابراین آنها را با چهره گشاده و خوشرویى ملاقات کنید که سرمایه‌اى فناناپذیر و مایه خوشنودى مردم است.»
وی با بیان اینکه آدم خوش‌اخلاق دوستان زیادی دارد و آدم بداخلاق اطرافش خالی است، افزود: امام علی(ع) در این حکمت ما را به یکی از ابزار و وسائل مهم دوست‌یابی یعنی مودت رهنمون کرده و از طرفی در ادامه بر لزوم بالا بردن آستانه صبر تأکید کرده است، چراکه اگر انسان آستانه تحملش پایین باشد ممکن است رفتاری از او سر بزند و نواقص و زشتی‌های اخلاق او نمایان شود و دیگران از دوستی با او سر باز زنند.
این کارشناس مذهبی با یادآوری اینکه مولای متقیان در این حکمت فرموده است: «هر كه از خود راضی باشد، خشم گيرندگانش بسيارند»، اظهار کرد: خودپسندی پیامدهای زیادی به دنبال دارد؛ از جمله اینکه فرد از خود راضى و خودپسند انتظار دارد دیگران براى او احترام فراوان قائل شوند، همه به او سلام کنند، در مجالس، صدر مجلس را به او اختصاص دهند، روى حرف او سخنى نگویند و پیوسته زبان به مدح و ثنایش بگشایند و در نتیجه هنگامى که این‌گونه احترامات را نمى‌بیند و مردم او را در جایگاه اصلى‌اش مى‌شناسند نه آنچه خودش ادعا دارد؛ نسبت به مردم بدبین مى‌شود و زبان به بدگویى مى‌گشاید و بى‌اعتنایى پیشه مى‌کند و همین امر مردم را به او خشمگین مى‌کند، چراکه به گمانش مردم حق او را ادا نمى‌کنند و قدر او را نمى‌شناسند.
انتهای پیام
