بندگی برای باریتعالی جز در مسیر صراط مستقیم محقق نمیشود؛ اما چه بسیار بیراههها که انسان را از مسیر اصلی منحرف میکند. ماه مبارک رمضان فرصت ارزشمندی است تا انسان روح را به سمت عروج و اعتلا سوق دهد و به خداوند تقرب جوید اما قرار گرفتن در مسیر سعادت نیاز به دانش و آگاهی دارد؛ همان گوهرهای نابی که در قرآن کریم و سیره ائمه معصومین بیان شده و چراغ راه برای رسیدن به سرمنزل مقصود است.
در این راستا خبرگزاری ایکنا طی ماه مبارک رمضان بنابر رسالت رسانهای خود، مجموعه درسگفتارهای «به سوی نور» را با سخنرانی حجتالاسلام والمسلمین محمد شریفانی، پژوهشگر قرآن کریم گردآوری کرده است و به صورت روزانه در ماه رمضان منتشر میکند. در سیامین قسمت از این مجموعه آموزشی به بیان سه نکته پرداخته شده است که در ادامه میبینیم و میخوانیم.
در آخرین گفتار ضمن عرض تشکر از همه دستاندرکاران و بینندگان عزیز این برنامه توجه خودم و همه بینندگان را به سه نکته جلب میکنم؛ نکته اول اینکه ماهی سراسر نور که لحظه به لحظه ساعاتش، انفاسش و حتی خواب در آن به تعابیر فراوان روایات، عبادت است جلب میکنم؛ ما در میهمانی خدا بودهایم و طرف ما خدا بود. امکان ندارد که خدا به بندگانش در این ماه هدیه و جایزهای ندهد؛ هیچکس نیست که از این ماه عبور کند و دست خالی باشد، همه ما دست پر از این ماه خارج شدیم و حداقل آن مغفرت گناهان ماست؛ جا دارد این سرمایه عظیم و این جایزه بزرگ آسمانی را حفظ کنیم.
بارها در روایات گفته شد که انجام عمل مهم نیست بلکه حفظ و نگهداری عمل مهم است. خاطرات زیادی داریم از کسانی که ادبیات آن در کارها و کشف و کرامات مردان خدا آمده است که آنها مشاهده میکنند که خداوند بندگان خود را در این ماه چگونه پذیرایی میکند. مهم نگهداری از این پذیرایی و عنایت الهی است.
نکته دوم این است که عید در فرهنگ ما یک روز استثنایی و تاریخی است که مردمان لباس نو میپوشند و تغییری در خود ایجاد میکنند؛ امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه تعابیر فراوانی در فضیلت روز عید فطر بهعنوان مهمترین شعائر دینی به آن اشاره میکنند. کمتر روزی در طول سال داریم که بهصورت عمومی در کل کشورهای دنیا برگزار شود؛ عید قربان در مکه به میزانی پررونق است اما روز عید فطر در کل دنیا بین مسلمانان فخر و شرف است؛ بنابراین باید این شعائر دینی را هرچه بیشتر احیا کنیم و با حضور چشمگیر خود در نماز روز عید فطر و دیدوبازدیدها پشت سر بگذاریم.
نکته سوم اینکه معمولاً وقتی انسان به موفقیتی میرسد، نفس او در حالت تجری، جرئت و جسارت قرار میدهد که گویی حس طلبکاری به ما دست میدهد و ما باید از خداوند طلب کاری کنیم که یک ماه برای تو زحمت کشیدیم و حالا تو باید چنینوچنان کنی.
اتفاقاً بندگان واقعی خدا هر چه به خدا مقربتر میشوند، شرمسارتر، افتادهتر و متواضعتر میشوند ولی ما که از ظرفیت اندکی برخورداریم با دو رکعت نماز و چند روز روزه، حس طلبکاری به ما دست میدهد و باید شدیداً از جرئت و جسارت بعد از طاعت پرهیز کنیم و مصداق «تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی» نشویم. یک وقت جهل و نادانی باعث میشود تا کل اعمالمان را به یک گناه از بین ببریم. خاصیت گناه این است که میتواند طاعات یک عمر انسان را فرسوده و نابود کند.
انتهای پیام