ورودی حوزه‌ علمیه با وقایع سال قبل بیشتر شده است + فیلم

شهر ری زمانی دارای حوزه‌های علمیه بسیار زیادی بود و یك مركز علمی محسوب می‌شد كه مهمترین عامل آن، حُسن ‌همجواری با سه امامزاده بزرگوار خصوصاً حضرت عبدالعظیم(ع) حسنی است كه در این باره آیت‌ الله ‌بهجت به طلاب فرمودند؛ شما در جوار گنج الهی هستید، قدر آن را بدانید.

 

قدمت حوزه علمیه آستان حضرت عبدالعظیم(ع) به سال‌های اوایل پیروزی انقلاب اسلامی برمی‌گردد. در اواسط شهریور 1359 بنای مقبره رضاخانی تخریب و به جای آن حوزه علمیه احداث شد و در سال 1366 حدود 70 نفر طلبه برای سال اول پذیرفته شدند. از آن تاریخ تا كنون بیش از 2000 نفر در این حوزه اشتغال به تحصیل داشته‌اند.

اکنون حوزه‌ علمیه ‌حضرت‌ عبدالعظیم(ع) ظرفیت ‌پذیرش 250 طلبه علوم دینی را به طور شبانه‌روزی دارد و ساختمان آن از كلیه امكانات آموزشی و رفاهی برخوردار است.

 

حجت‌الاسلام والمسلمین مجید عظیمی؛ مدیر مدرسه علمیه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، به تشریح فعالیت‌های این مدرسه علمیه پرداخت. متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید؛

 

درباره حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) لازم به ذکر است که این حوزه به دستور حضرت امام(ره) بعد از انقلاب اسلامی تشکیل شد. البته در شهر ری و نزدیک حرم حضرت عبدالعظیم، حوزه‌های متعددی در طول تاریخ وجود داشته‌اند که از جمله آنها حوزه علمیه برهان است که همین الان هم این حوزه فعال است. در منابع تاریخی به حوزه‌های دیگری هم اشاره شده است. در اسناد آستان مقدس حضرت عبدالعظیم(ع)، به مسجد جامعی که در داخل صحن اصلی است مسجد عتیق، به صحن هم صحن عتیق و به حوزه کنار آن هم حوزه عتیق گفته می‌شد. بعدها مرحوم حاج آقا برهان، آن را بازسازی کرد لذا در السنه به حوزه برهان معروف شد اما از قدیم اسم اصلی آن حوزه عتیق بوده است.

 

این حوزه علمیه بعد از انقلاب اسلامی به نام خود حضرت عبدالعظیم، در ضلع غربی حرم مطهر، در فضایی بسیار زیبا ساخته شده است و در حال حاضر قریب به یکصد و پنجاه طلبه آقا و تعداد قابل اعتنایی طلبه خانم دارد که همزمان در اینجا در حال تحصیل هستند و از ابتدای دروس حوزه تا سطوح عالی، تحصیل خواهند کرد. حتی درس‌های خارج و دروس آزاد در حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم تدریس می‌شود و صبح‌ها، شاگردان مکتب امام صادق(ع) به اینجا می‌آیند و از پایه اول تا پایه دهم و پس از آن دروس آزاد و دروس خارج، فقه، اصول، فلسفه، تفسیر و معرفت نفس را می‌آموزند.

خواهران بزرگوار هم در سطوح یک تا چهار در حال تحصیل هستند لذا خوشبختانه حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) یکی از حوزه‌های علمیه شاخص در استان تهران و در سراسر کشور است.

 

در عالم طلبگی، ما مباحثه و مطالعه قبل و بعد از کلاس داریم و به برکت وجود حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) کتابخانه مجهزی هم در اینجا داریم که طلاب از آن بهره‌مند می‌شوند. طلاب از صبح تا ظهر کلاس‌هایشان را می‌روند و پس از آن می‌توانند از کتابخانه استفاده کنند. درس‌های ما از شش صبح شروع شده و تا دوازده ظهر ادامه دارد و بعد از نماز ظهر سراغ مطالعه و مباحثه می‌روند که تعدادی در سالن مطالعه کتابخانه مشغول شده و تعدادی نیز در سالن رو به روی آن مشغول مباحثه می‌شوند و تا ساعت پنج بعد از ظهر در این فضا هستند و پس از آن سراغ خوابگاه و استراحت می‌روند. 

طلاب به صورت بیست و چهار ساعته در مدرسه علمیه هستند و دوره هفت ساله‌ای را در اینجا طی می‌کنند که شامل پایه اول تا دهم است و پس از آن دوره طلاب تمام شده و وارد دروس خارج می‌شوند.

 

کار مهمی که ما انجام داده‌ایم این است که محل آموزش طلاب را از خوابگاه جدا کرده‌ایم. محل آموزش آنها در همین مکان یعنی داخل حوزه و از شش صبح تا پنج بعد از ظهر  و شامل کلاس، مطالعه، مباحثه و تقریرنویسی و خلاصه نویسی است. پس از این اقدامات، طلاب به مدرسه برهان می‌روند که در ضلع شمالی حرم قرار دارد و آنجا دیگر فضای خوابگاهی است و کلاس درس نیست. در آنجا هم امکانات رفاهی را در حد توان فراهم کرده‌ایم و زمین چمن هم برای ورزش طلاب وجود دارد.

 

 

واقعیت این است که ما در شرایطی قرار گرفته‌ایم که شاهد جنگ ترکیبی هستیم. دیگر جنگ ما جنگ سیاسی، نظامی یا اقتصادیِ صرف نیست بلکه مقام معظم رهبری فرمودند که این جنگ ترکیبی را دشمن با هجمه به دین علیه ما راه انداخته است. این جنگ الان دامن خودشان را گرفته است. شاخصه جنگ علیه دین نیز درگیری با روحانیت و حوزه‌های علمیه است لذا سال گذشته و بعد از اتفاقاتی که در کشور رخ داد مشاهده کردیم که چه کارهایی علیه دین و روحانیت انجام دادند اما الحمدلله نقشه‌های آنها خنثی شد.

با این اوصاف در شرایطی که دشمن علیه دین و حوزه‌های علمیه و طلاب موضع گرفته است باید از آنها حمایت کرد.

 

یکی از الطاف خدای متعال این بود که ورودی امسال حوزه علمیه ما ده‌ها برابر میزان ورودی در سال‌های گذشته بود. در ماهواره‌ها و شبکه‌های اجتماعی، کلیپ‌های بسیاری علیه روحانیت و حوزه‌های علمیه مشاهده شده که اکثراً هم کذب بودند. یک‌بار شخصی گفت این کدام امامزاده است که بالای مناره در مسیر مکه، شیر وی را دریده است؟ شخص دیگری گفت اولا امامزاده نبود بلکه پیغمبرزاده بود، در راه مکه نبود بلکه کنعان بود، بالای مناره نبود و ته چاه بود، شیر هم نبود بلکه گرگ بود، تازه تمام این ماجرا از اساس دروغ بود چون برادران حضرت یوسف(ع) برای گول زدن پدرشان چنین داستانی را سر هم کردند. شایعات اینچنینی بسیاری هم علیه روحانیت وجود دارد که وقتی دقت می‌کنیم متوجه می‌شویم که کلمه به کلمه آن دروغ است.

 

حال بحث مهم این است که در شرایطی قرار داریم که چنین سطحی از هجمه‌ها علیه حوزه علمیه و روحانیت وجود دارد بنابراین باید بیشتر به حوزه‌های علمیه و فعالیت‌های علمی آن توجه شود. اشخاصی همانند حضرت امام خمینی(ره)، مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله بهجت، حضرت آیت‌الله جوادی آملی و ... خروجی‌های حوزه‌‌های علمیه هستند بنابراین ضروری است که توجه بیشتری به چنین نهادی باشد.

البته نباید از حوزه‌های علمیه توقع داشته باشیم که موشک بسازند چون ما که تخصصی در زمینه موشک‌سازی نداریم بلکه باید از هر کسی در حوزه تخصصی خودش مطالبه شود و قطعا حوزه علمیه، خروجی‌های ارزنده‌ای داشته که به برخی از آنها اشاره کردم. از سوی دیگر اگر به حوزه‌های علمیه از جهات مختلف توجه نشود این نشان می‌دهد که ما نسبت به دین خدا کم‌کاری کرده‌ایم. 

 

امسال واقعا کار ویژه و خاصی انجام ندادیم اما ورودی حوزه‌های علمیه بیشتر شد چراکه مردم فهمیدند وقتی دشمن در حال زدن اینجاست و کلیپ‌های بسیاری علیه حوزه علمیه منتشر می‌شود، بدین معنی است که اینجا خبری است که دشمن همه آتش خود را اینجا می‌‌ریزد لذا افرادی که ضمیر پاکی دارند با خود فکر می‌کنند که چرا بسیاری از کشورهای دنیا دست به دست هم داده‌اند تا حوزه علمیه را بکوبند لذا به تحقیق می‌گویم در همین حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم(ع) ورودی ما در سال جاری ده‌ها برابر شد به گونه‌ای که شرایط پذیرش برخی از علاقه‌مندان را نداشتیم و ناچار شدیم برخی از طالبان ورود به این حوزه را به جاهای دیگر ارجاع دهیم و بگوئیم ظرفیت ما پر شده و توان پذیرش شما را نداریم. بنابراین باید توجه به حوزه‌های علمیه را بیشتر کنیم تا ان‌شاءالله سبب اعتلای مکتب تشیع شویم.