تأکید بر حُسن معاشرت در حکمت دهم نهج‌البلاغه
جت‌الاسلام سیدهادی سهرابی با اشاره به تأکید امام علی(ع) بر حُسن معاشرت در حکمت دهم نهج‌البلاغه، گفت: در رابطه با مردم باید سعی کنیم مایه خیر باشیم و جوری رفتار کنیم که نفع ما به مردم برسد.
به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام سیدهادی سهرابی، مدرس حوزه و دانشگاه شامگاه شنبه، ۱۱ فروردین‌ماه در سلسله جلسات «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» که با موضوع حکمت‌های نهج‌البلاغه در مسجد شهید مدنی شهر خرم‌آباد برگزار شد، با اشاره به نکات تفسیری حکمت دهم نهج‌البلاغه «وَ قَالَ(علیه السلام): خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ»، گفت: امام علی(ع) در این حکمت فرموده است: «با مردم به گونه‌اى بياميزيد كه اگر بميريد، بر شما بگريند و اگر بمانيد با شما دوستى كنند».
وی با بیان اینکه حضرت امام علی(ع) در این حکمت توصیه‌های مرتبط با اخلاق و رفتار اجتماعی را برای ما بیان کرده است، افزود: مهم‌ترین نکته‌ای که در این حکمت وجود دارد این است که انسان یک موجود اجتماعی است و طبیعت و ذاتش به گونه‌ای است که به سوی اجتماع گرایش دارد و در واقع طبیعتش یک طبیعت مدنی است.
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه مطالعه تاریخ و جامعه‌شناسی نشان می‌دهد انسان هیچ‌وقت تنها زندگی نکرده و همیشه زندگی اجتماعی داشته است، اضافه کرد: اسلام دینى اجتماعى است و آیات قرآن کریم و روایات اسلامى به طور گسترده از معاشرت خوب با مردم سخن گفته است و روایات متواترى در این باره در منابع حدیث وارد شده است.
سهرابی با بیان اینکه انسان از دو بُعد و ساحت فردی و اجتماعی برخوردار است و ساحت فردی انسان محدود است، گفت: بخش اعظمی از زندگی انسان مربوط به همین زندگی و ساحت اجتماعی انسان و ارتباط او با دیگران(خویشاوندان و غیرخویشاوندان) است.
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه وقتی در حکمت دهم نهج‌البلاغه تأمل و دقت می‌کنیم متوجه میشویم این حکمت یک راهبرد اجتماعی و اخلاقی است، اظهار کرد: امام علی(ع) در این حکمت خواسته است چگونه زیستن را به ما یاد بدهد اینکه زندگی اجتماعی ما چه جور باشد کمااینکه «النَّاسَ» یک معنای عام است و عموم مردم را شامل می‌شود.
سهرابی با بیان اینکه حضرت امام علی(ع) در این حکمت در رابطه با اینکه چه نوع ارتباطی باید با مردم داشته باشیم نیز سخن به میان آورده است، ادامه داد: امام علی(ع) در این حکمت توصیه کرده است که پیوند محبت و دوستى را از طریق برخورد خوب و نیکى و خدمت کردن به مردم آنچنان محکم کنید که شما را به منزله نزدیک‌ترین عزیزان خود بدانند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه حضرت امام علی(ع) در این حکمت با بیان جمله «إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَکَوْا عَلَیْکُمْ» نسبت به یک امر تجربی خبر می‌دهد و از ما میخواهد مانند آدم‌های بزرگ‌منش رفتار کنیم، اظهار کرد: تأکید امام علی(ع) در این حکمت بر حُسن معاشرت و حُسن ارتباط با مردم است، اینکه با مردم تعامل داشته باشیم و با دیگران از سر انصاف و اخلاق رفتار کنیم.
سهرابی با بیان اینکه ما باید با مردم ارتباط صحیح داشته باشیم و خود را شریک غم و شادی آن‌ها بدانیم و برای حل مشکلات آن‌ها پادرمیانی و واسطه‌گری کنیم، ادامه داد: در این حکمت جمله «حَنُّوا إِلَیْکُمْ» به نوع رابطه برمیگردد به این معنا که هرگاه از دست بروید جاى شما در میان آن‌ها خالى باشد؛ ولى در دل همواره از شما یاد کنند و بر عواطف و محبت‌هایى که نسبت به آن‌ها داشتید اشک بریزند و در حال حیات پروانه‌وار گرد شما بگردند و از معاشرت با شما لذت ببرند.
وی با تأکید بر اینکه در رابطه با مردم باید سعی کنیم مایه خیر باشیم و جوری رفتار کنیم که نفع ما به مردم برسد، گفت: حُسن معاشرت در زندگی توصیه‌ای است که امام علی(ع) در این حکمت بر آن تأکید دارد.
این کارشناسی مذهبی یادآور شد: عفو و گذشت یک مسئله مهم است و در روایات و آیات نیز به آن اشاره و تأکید شده است اما باید مراقب باشیم جایی که عفو و گذشت اثر تربیتی ندارد و باعث می‌شود فرد مغلوب جسارتش بیشتر شود، از عفو و گذشت استفاده نکنیم.
انتهای پیام
