استاد علی صفایی حائری درباره انتقال معارف به نسل‌ها می‌گوید: برای کسانی که به تو روی آوردند باید بال باز کنی، صمیمیت و سعی در حوائج آنها. «سیدالقوم خادمهم» کسی که خدمتگذارتر است به استغنا نزدیکتر است. تو خدمت می‌کنی نه برای اینکه او به تو خدمت کند؛ تو در نهایت فراغتت، نه به خاطر خودت، به خاطر ضعف‌هایی که در طرف مقابل هست گام برمی‌داری و این سیادت است که تو را به خدمت گره می‌زند. من وقتی از صبح تا شب مطالعه کنم، وضعم بهتر می‌شود، فقه و اصولم جور می‌شود، این را از ما نخواستند. چیزی که از من می‌خواهند، این معنا، خشیت و روابط است که این خط منتقل شود، این نسل دست به دست مستغنا و توانا باشد؛ نه همه مبتلا و گرفتار و ذلیل و ازدست‌رفته باشند.