سقوط انسان
محمد بن مسلم روایتی را از امام صادق(ع) و امام علی(ع) نقل می‌کند: «تَوَقَّوُا الذُّنُوبَ»؛ از گناهان بپرهیزید! «فَمَا مِنْ بَلِيَّةٍ وَ لَا نَقْصِ رِزْقٍ إِلَّا بِذَنْبٍ حَتَّى الْخَدْشِ وَ الْكَبْوَةِ وَ الْمُصِيبَةِ»؛ نگذارید که دستتان آلودۀ به گناه بشود. ابتلائاتی که شما پیدا می‌کنید، نیست مگر به سبب گناهی که می‌کنید. [آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی]
کد خبر: ۴۰۸۴۵۳۱ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۶/۲۳
جان کلام
اگر انسان در لبه پرتگاهی باشد که هم شیب دارد و هم از طرفی راه صعود دارد، برای اینکه سقوط نکند و موقعیّت موجودش را حفظ کند، در باب مسائل روحی و ایمانی خداوند او را می‌آزماید؛ به این معنا که او را مبتلا می‌کند... اگر ما همین‌طور که ایستاده‌ایم شروع کنیم از این سنگ‌ها برداشتن و خودمان را سنگین کنیم، نمی‌توانیم خودمان را حفظ کنیم... این سنگ و کلوخ‌ها چیست؟ گناه‌ها و معصیت‌ها، دست پخت خود ما در این دنیاست که بارهای گران برای ماست. [آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی]
کد خبر: ۴۰۷۹۶۵۸ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۵/۳۱
