زندگی خانوادگی مؤمنان در بهشت + فیلم

مسئله زن و خانواده از چالش‌برانگیزترین موضوعات جهان امروز است. جهانی که سال‌هاست با جنبش‌های آزادی‌خواهی زنان مواجه شده و نه تنها در ایران بلکه در همه کشورهای جهان تلاش‌هایی برای اصلاح قوانین و حمایت از زنان در حال انجام است.

در خصوص نگاه اسلام به زنان و مسائل مرتبط با خانواده نیز نظرات و دیدگاه‌های متعددی در طول تاریخ اسلام مطرح و تلاش شده قوانین براساس دیدگاه حقیقی اسلام و به دور از دیدگاه‌های شخصی یا برداشت‌های سلیقه‌ای از آیات و روایت‌ها تدوین شود.

خبرگزاری ایکنا و مؤسسه شمیم ایمان و اندیشه با در نظر گرفتن همین چالش‌ها، با هدف بررسی دیدگاه‌های اسلام در خصوص زن و خانواده با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین محمد حاج ابوالقاسم دولابی، عضو مجلس خبرگان رهبری مجموعه آموزشی «خانواده و زن از دیدگاه قرآن» را تدوین کرده است.

در جلسه بیست و هفتم موضوع «تأثیر دلسوزی برای خانواده و ملحق شدن اعضای خانواده در بهشت به همدیگر» مورد بررسی قرار گرفته است که در ادامه با هم می‌خوانیم و می‌بینیم.

اگر مؤمنان در کنار انجام وظایف فردی مسئولیت خودشان را در قبال خانواده هم رعایت کنند و در امور معنوی خیرخواه خانواده و خویشان خودشان باشند، این کار برکاتی را برای آنها به دنبال دارد. خداوند متعال در جزء 27 سوره طور نعمت‌های بهشتی را که شامل حال این افراد می‌شود اینطور بیان می‌کند: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ؛ و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كرده‏‌اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم‌كرد و چيزى از كار[ها]شان را نمى‌‏كاهيم هر كسى در گرو دستاورد خويش است»(آیه 21 سوره طور).

این یک نعمت بزرگ است که انسان فرزندان با ایمان و مورد علاقه خود را در بهشت در کنار خودش ببیند و از انس با آنها لذت ببرد. البته روشن است که مقصود فرزندانی هستند که در مسیر پدران گام برمی‌دارند و در ایمان از آنها پیروی می‌کنند و از نظر مکتبی به آنها ملحق باشند و آیه شامل فرزندان کافر و مشرک نمی‌شود.

اگر فرزندان مؤمن از نظر عمل کوتاهی و تقصیراتی هم داشته باشند، خدای متعال به احترام پدر صالح، آنها را می‌بخشد و مقام آنها را بالا می‌برد و به درجه پدرشان می‌رساند و این موهبتی برای پدران و فرزندان است.

به هر صورت از آنجایی که ارتقای این فرزندان به درجه پدران ممکن است این سؤال را ایجاد کند که نکند از اعمال پدران کم می‌‌کنند و به فرزندان می‌دهند، خداوند متعال به دنبال این نکته این مطلب را بیان می‌کند که « وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ» ما از اعمال آنها چیزی کم نمی‌کنیم.

ابن عباس از پیامبر گرامی اسلام نقل می‌کند که فرمودند: وقتی شخصی وارد بهشت می‌شود از پدر و مادر، همسر و فرزندانش سؤال می‌کند، می‌گویند: آنها هم درجه تو نیستند؛ آن فرد به خداوند می‌گوید خدایا من کارهایم برای آنها هم بوده است، دستور می‌رسد که خانواده او هم به او ملحق شوند. این لطف پروردگار است که در بهشت هم خانواده مؤمن در کنار او هستند و یک زندگی خانوادگی را در بهشت تجربه می‌کنند.

در نتیجه می‌شود گفت که مؤمنان به سبب محبت و دلسوزی که در دنیا برای خانواده خودشان دارند و برای سعادت و نجات آنها از گمراهی تلاش می‌کنند، مورد رحمت خداوند قرار می‌‌گیرند. به سبب انس و الفتی که در دنیا با هم دارند در آخرت هم مورد تفضل خداوند قرار می‌گیرند و در کنار خانواده خودشان غرق در نعمت‌های بهشتی می‌شوند. اساساً یکی از مهم‌ترین عوامل بهشتی شدن انسان‌ها همین دلسوزی آنها برای خانواده‌ها عنوان شده است.

در سوره طور می‌خوانیم «وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۲۵﴾ قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ ﴿۲۶﴾ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿۲۷﴾ و برخي‏شان رو به برخى كنند [و] از هم پرسند (25) گويند ما پيشتر در ميان خانواده خود بيمناک بوديم(26) پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ كرد(27)).  

برخی از بهشتیان از برخی دیگر سؤال می‌کنند که چه شد شما بهشتی شدید؟ می‌گویند ما نسبت به خانواده خود دلسوز بودیم و خداوند متعال هم به ما لطف کرد و ما را از عذاب جهنم نجات داد. باید دلسوز خانواده‌ها بود.